เว็บไซต์ของเราใช้คุกกี้เพื่อทำความเข้าใจว่าบริการของเรามีการใช้งานอย่างไรและใช้เพื่อจุดประสงค์ในการโฆษณา อ่านเกี่ยวกับประเภทของคุกกี้ที่เราใช้และเหตุผลที่เราใช้คุกกี้ เรียนรู้เพิ่มเติม
คุกกี้ที่จำเป็นเปิดใช้งานฟังก์ชั่นหลักเว็บไซต์ไม่สามารถทำงานได้อย่างถูกต้องหากไม่มีคุกกี้เหล่านี้และสามารถปิดใช้งานได้โดยการเปลี่ยนการตั้งค่าเบราว์เซอร์ของท่าน
คุกกี้เชิงวิเคราะห์ช่วยให้เราปรับปรุงเว็บไซต์ของเราโดยรวบรวมและรายงานข้อมูลการใช้งาน
พันธมิตรของเรารวบรวมข้อมูลและใช้คุกกี้เพื่อปรับเปลี่ยนโฆษณาและวัดประสิทธิภาพโฆษณาในแบบของท่าน เลือกที่จะไม่อนุญาตให้ใช้คุกกี้นี้ท่านอาจเห็นโฆษณาที่มีความเกี่ยวข้องน้อยกว่า เนื่องจากโฆษณาเหล่านี้ใช้คุกกี้
เงินพดด้วง เป็นเงินตราที่เริ่มต้นผลิตมาตั้งแต่สมัยสุโขทัยโดยใช้อย่างต่อเนื่องมาจนถึงสมัยศรีอยุธยา
สมัยธนบุรี และสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้น ผลิตจากแท่งโลหะแบ่งน้ำหนักตามมาตรฐานน้ำหนักชัดเจนเป็น
หน่วยชั่ง ตำลึง บาท สลึง เเละเฟื้อง เงินพดด้วงสามารถนำไปซื้อสินค้าในต่างอาณาจักรได้เพราะทำจากเนื้อเงินบริสุทธิ์ โดยใช้น้ำหนักเป็นตัวกำหนดมูลค่า เช่น เงินพดด้วงสมัยรัตนโกสินทร์ชนิดราคา 1 บาทจะต้องมีเนื้อเงินน้ำหนัก 1 บาทหรือประมาณ 15.2 กรัม เป็นต้น
ลักษณะของเงินพดด้วงจะขดกลมคล้ายตัวด้วงส่วนปลายงอเข้าหากัน ชาวต่างชาติในสมัยนั้นเรียกเงินพดด้วงว่า เงินลูกปืน เนื่องจากมีลักษณะกลมคล้ายลูกปืนโบราณและจากการขุดพบเงินกำไลในเขตเมืองศรีสัชนาลัยซึ่งเป็นเมืองสำคัญของอาณาจักรสุโขทัย พบเงินลักษณะเป็นวงโค้ง ปลายขดงอเข้าหากันเหมือนกำไล มีตราประทับ
ทำให้สันนิษฐานว่า เงินพดด้วงพัฒนารูปร่างมาจากเงินกำไลและมีวิวัฒนการของรูปร่างจากรูปร่างเรียวบางเหมือนกำไลในสมัยสุโขทัยเปลี่ยนเป็นกลมขึ้น อ้วนขึ้น และตัน ช่องว่างระหว่างขาของพดด้วงลดน้อยลงในสมัยอยุธยาและยังคงรูปร่างลักษณะคล้ายด้วงนี้ตลอดมาถึงสมัยรัตนโกสินทร์ โดยบนเงินพดด้วงจะมีรอยบากลึกทั้งสองขาและมีตราประทับ 2 ตราขึ้นไป คือ ประทับตราสัญลักษณ์อันเป็นสิริมงคลของอาณาจักรและสัญลักษณ์ประจำรัชกาลที่ผลิต อาทิ ตราหอยสังข์ ช้าง ครุฑ จากนั้นเปลี่ยนเป็นตราจักรและตรีศูลในสมัยกรุงธนบุรีและตราจักรร่วมกันกับตราประจำรัชกาลต่าง ๆ ในช่วงรัตนโกสินทร์ตอนต้น โดยได้มีการเลิกใช้เงินพดด้วงอย่างเด็ดขาดในช่วงรัชสมัยของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 5
ขอขอบคุณข้อมูลจาก ธนาคารแห่งประเทศไทย
เงินพดด้วง สันนิษฐานว่ามีมาตั้งแต่ก่อนสมัยสุโขทัย และใช้ต่อเนื่องกันมาตั้งแต่สมัยสุโขทัย อยุธยา กรุงธนบุรี กรุงรัตนโกสินทร์ตอนต้น รวมเป็นเวลากว่า 600 ปี โดยทำขึ้นจากแท่งเงินทุบปลายงอเข้าหากัน แล้วตอกประทับตราประจำแผ่นดิน และตราประจำรัชกาลลงไป ด้วยเหตุที่มีสัณฐานคล้ายตัวด้วง คนไทย จึงเรียกว่าเงินพดด้วง ขณะที่ชาวต่างประเทศเรียกเงินชนิดนี้ว่า เงินลูกปืน เงินพดด้วงถือได้ว่าเป็นเงินที่มีรูปร่างเป็นเอกลักษณ์ไม่เหมือนเงินตราตระกูลใดในโลกในสมัยสุโขทัย เงินพดด้วงมักมีตราประทับไว้มากกว่า 2 ดวง และเป็นรูปสัตว์ชั้นสูง เช่น วัว กระต่าย หอยสังข์ และราชสีห์ เป็นต้น
ส่วนในสมัยอยุธยานั้นก็ยังคงใช้เงินพดด้วงเป็นเงินตรา แต่หลวงผูกขาดในการผลิต เงินพดด้วงในสมัยนี้ คล้ายเงินพดด้วงในสมัยสุโขทัย แต่ตรงปลายขาที่งอจรดกันไม่แหลมเหมือนเงินพดด้วงสุโขทัย ตราที่ประทับส่วนใหญ่เป็นตราจักร และตราประจำรัชกาล เช่น ครุฑ ช้าง ราชวัตร พุ่มข้าวบิณฑ์ เป็นต้น
เงินพดด้วงสุโขทัย
ทำด้วยเนื้อเงินบริสุทธิ์ รูปลักษณ์เป็นก้อนกลม ปลายงอเข้าหากัน มีตราประทับอยู่ด้วย ส่วนใหญ่เป็นตราช้าง ราชสีห์ ราชวัตร สังข์ และดอกไม้ มีราคา บาท สองสลึง สลึง อีกชนิดหนึ่งเรียกว่า เงินคุบหรือเงินคุด ทำด้วยเนื้อชิน ซึ่งอาจใช้เป็นเงินตรา หรือใช้เป็นลูกตุ้มชั่งน้ำหนัก
เงินพดด้วงอยุธยา
เป็นเงินที่มีรูปลักษณ์ขดกลมคล้ายตัวด้วง มีตราประทับต่างๆกัน กว่า 50 ตรา ส่วนใหญ่เป็น ตราจักร หรือธรรมจักร หรือตราสังข์ ครุฑ ช้าง ดอกบัว พุ่มดอกไม้ ราชวัตร ฯลฯ ทำด้วยเนื้อเงินบริสุทธิ์ คิดราคาตามค่าของน้ำหนักเงิน ใช้เป็นเงิตรา ราคาสูงขนาด บาท สองสลึง เฟื้อง 2 ไพ และไพ ส่วนเงินปลีกที่มีราคาต่ำสุดใช้เบี้ยหอย
เงินพดด้วงรัตนโกสินทร์
เป็นเงินตราที่ใช้กันในสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้น รูปลักษณ์เหมือนกับพดด้วงสมัยอยุธยา ทำด้วยเนื้อเงินบริสุทธิ์ตราจักรประทับไว้หนึ่งตรา พร้อมตราประจำรัชกาลที่ผลิตเงินนี้ขึ้นใช้ประทับไว้ด้วย เช่น เงินพดด้วงในรัชกาลที่ 4 ใช้ตรามงกุฎ เป็นต้น นอกจากจะผลิตขึ้นใช้เป็นเงินตราแล้ว ยังใช้เป็นเงินที่ระลึกในโอกาสต่างๆอีกด้วย ราคาคิดตามค่าของน้ำหนักเงิน เช่นเดียวกับเงินพดด้วงอยุธยา เงินนี้เลิกใช้เมื่อ ปี พ.ศ. 2447 ในสมัยพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว หลังจากได้ทำสัญญาทางพระราชไมตรีและการค้า เนื่องจากการค้ากับต่างประเทศขยายตัวอย่างรวดเร็ว การผลิตเงินพดด้วงด้วยมือ จึงไม่ทันกับความต้องการพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว จึงทรงมีพระราชดำริ ที่จะใช้เครื่องจักรผลิตแทน เพื่อความรวดเร็วทางการค้า ทรงขอให้คณะทูตที่กำลังจะเดินทางไปเฝ้าสมเด็จพระนางเจ้าวิคตอเรีย ที่กรุงลอนดอน ติดต่อซื้อเครื่องจักรเพื่อนำมาใช้ในการผลิตเงิน จาก บริษัทเทเลอร์และชาลเลน และทรงโปรดเกล้าฯให้สร้างโรงงานขึ้นที่หน้าพระคลังมหาสมบัติ ซึ่งอยู่ในพระบรมมหาราชวัง เมื่อพ.ศ. 2400 มีชื่อเรียกว่า “ โรงกษาปณ์สิทธิการ ”
//www.baanjomyut.com
//www.lib.ru.ac.th/journal/siammoeny.html