ในภายหลัง สมศักดิ์ เจียมธีรสกุล ได้ตั้งข้อสังเกตว่า เนื้อเพลงในเพลง "เราสู้" ไม่น่าจะมาจากพระราชดำรัสในปี พ.ศ. 2516 หรือปีก่อนหน้า เนื่องจากสืบค้นแล้วไม่พบพระราชดำรัสที่ใกล้เคียงกับเนื้อเพลง แต่กลับพบว่าพระราชดำรัสในวันที่ 4 ธันวาคม พ.ศ. 2518 มีหลายจุดที่ค่อนข้างตรงกับเนื้อเพลง "เราสู้" ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ว่าเพลงนี้จะพระราชนิพนธ์ขึ้นในวันขึ้นปีใหม่ พ.ศ. 2517 ดังที่ประวัติของเพลงที่เป็นทางการได้ระบุไว้
"แต่ทำไมเมืองไทยอยู่ได้ ก็เพราะว่าบรรพบุรุษของเราทำมาเป็นแรมปีเป็นร้อยๆปี ทำมาด้วยความสุจริตใจ ในสิ่งที่เรารู้ในประวัติศาสตร์ว่านักรบไทยได้ป้องกัน ประเทศให้อยู่ นักปกครองไทยได้ป้องกันความเป็นอยู่ของเมืองไทยให้อยู่ได้ตกทอดมาถึงเรานั้นน่ะ ท่านได้ทำมาด้วยความตั้งใจให้เป็นมรดก… คือเป็นบารมี ได้สร้างบารมีมาตั้งแต่โบราณกาลมา สะสมมาเรื่อย… ขอเปรียบเทียบเหมือนบารมี นั่นคือทำความดีนี้ เปรียบเทียบเหมือนการธนาคาร… เราอย่าไป เบิกบารมีที่บ้านเมืองที่ประเทศได้สร้างสมเอาไว้ตั้งแต่บรรพบุรุษของเราให้เกิน เราต้องทำบ้าง หรือเพิ่มพูนให้ประเทศชาติมีอนาคตที่แน่นอน อนาคตที่จะสามารถถือว่าชั่วลูกชั่วหลานชั่วเหลนชั่วโหลน ประเทศไทยก็ยังคงอยู่… การสร้างบารมีของบรรพบุรุษของเราแต่โบราณกาล ที่ได้รักษาสร้างบ้านเมืองขึ้นมาจนถึงเราแล้ว ก็ในสมัยนี้ที่เราอยู่ในที่ที่เรากำลังเสียขวัญกลัวก็ไม่ต้องกลัว ไม่ต้องกลัวเพราะเรามีทุนอยู่… เรามีบ้านเมืองแล้ว เราต้องรักษาไม่ใช่ทำลาย ใครอยากทำลายบ้านเมืองก็ทำลายเข้า เชิญทำลาย เราสู้ แต่ว่าผู้ที่จะทำลายระวังดีๆ คือว่าผู้ที่อยากทำลายนั้นไม่ใช่ว่าเขาอยากทำลายเพื่ออะไร แต่เขาทำลายตัวเอง น่าสงสาร ส่วนมากเขาทำลายตัวเอง…" ส่วนหนึ่งของพระราชดำรัสวันที่ 4 ธันวาคม พ.ศ. 2518
ส่วนของพระราชดำรัสวันที่ 4 ธันวาคม พ.ศ. 2518 ที่ตรงกับเนื้อเพลง "เราสู้"
บรรพบุรุษของเราแต่โบราณกาล เป็น บรรพบุรุษของไทยแต่โบราณ
ชั่วลูกชั่วหลานชั่วเหลนชั่วโหลน เป็น ลูกหลานเหลนโหลน
อนาคต... ประเทศไทยก็ยังคงอยู่ เป็น อนาคตจะต้องมีประเทศไทย
เรามีบ้านเมืองแล้ว เราต้องรักษาไม่ใช่ทำลาย เป็น บ้านเมืองเรา เราต้องรักษา
ใครอยากทำลายบ้านเมืองก็ทำลายเข้า เชิญทำลาย เราสู้ เป็น อยากทำลายเชิญมาเราสู้
นอกจากนั้นสมศักดิ์ยังตั้งข้อสังเกตอีกว่า ประวัติที่เป็นจริงของเพลง "เราสู้" น่าจะเป็นดังนี้
วันที่ 4 ธันวาคม พ.ศ. 2518 ทรงมีพระราชดำรัสวันเฉลิมพระชนมพรรษา
ระหว่างวันที่ 4 – ปลายเดือนสมภพ จันทรประภา เขียนกลอน "เราสู้" จากพระราชดำรัส 4 ธันวาคม พ.ศ. 2518 แล้วทูลเกล้าฯถวาย
ปลายธันวาคม พ.ศ. 2518 ทรงพระราชทานกลอน "เราสู้" ให้เป็นของขวัญปีใหม่แก่ทหาร และตำรวจตระเวนชายแดน
วันที่ 1 มกราคม พ.ศ. 2519 ทรงเกิดแรงบันดาลพระราชหฤทัย พระราชนิพนธ์ทำนองให้กลอน "เราสู้" ขณะทรงประทับ ณ พระราชวังบางปะอิน แล้วทรงพระราชทานให้วง อ.ส.วันศุกร์ ซึ่งกำลังบรรเลงในงานวันปีใหม่ที่นั่นทดลองบรรเลง
ต้น – กลางปี พ.ศ. 2519 ทรงนำทำนองเพลง "เราสู้" กลับไปแก้ไขจนพอพระราชหฤทัย แล้วพระราชทานฉบับสมบูรณ์ออกมา
บรรพบุรุษของไทยแต่โบราณ
ปกบ้านป้องเมืองคุ้มเหย้า
เสียเลือดเสียเนื้อมิใช่เบา
หน้าที่เรารักษาสืบไป
ลูกหลานเหลนโหลนภายหน้า
จะได้มีพสุธาอาศัย
อนาคตจะต้องมีประเทศไทย
มิยอมให้ผู้ใดมาทำลาย
ถึงขู่ฆ่าล้างโคตรก็ไม่หวั่น
จะสู้กันไม่หลบหนีหาย
สู้ตรงนี้สู้ที่นี่สู้จนตาย
ถึงเป็นคนสุดท้ายก็ลองดู
บ้านเมืองเราเราต้องรักษา
อยากทำลายเชิญมาเราสู้
เกียรติศักดิ์ของเราเราเชิดชู
เราสู้ไม่ถอยจนก้าวเดียว