ประเภทชนิดข้อมูล
ชนิดข้อมูลตัวอักษร เป็นชนิดข้อมูลที่จัดเก็บตัวอักษรหรือตัวอักขระเพียง 1 ตัวเท่านั้น แต่ ถ้าต้องการจัดเก็บตัวอักขระหลายๆ ตัว หรือกลุ่มข้อความที่เรียกว่า สตริง (String) ก็สามารถกระทำได้
รูปแบบการประกาศชนิดข้อมูลแบบอักขระ 1 ตัวให้กับตัวแปร
ตัวอย่างเช่น
ประกาศชนิดตัวแปรให้กับตัวแปรทีละตัว
กรณีตัวแปรมีชนิดข้อมูลเดียวกัน สามารถกำหนดภายในบรรทัดเดียวกันก็ได้
การประกาศตัวแปร และการกำหนดค่า
การประกาศตัวแปร พร้อมกำหนดค่า ภายในบรรทัดเดียว
การประกาศตัวแปร พร้อมกำหนดค่าเดียวกันให้กับหลายๆ ตัวแปร ในคราวเดียวกัน
รูปแบบการประกาศชนิดข้อมูลแบบสตริง
ตัวอย่างเช่น การประกาศตัวแปรแบบสตริงขนาด 10 ตัวอักขระ
การประกาศตัวแปรแบบสตริงพร้อมกำหนดค่า
ข้อสังเกตที่สำคัญคือ ข้อมูลที่เป็นอักขระ 1 ตัว จะอยู่ภายในเครื่องหมาย ‘ ’ ในขณะที่ข้อมูลที่ เป็นกลุ่มข้อความจะอยู่ภายในเครื่องหมาย “ ”
ชนิดข้อมูลเลขจำนวนเต็ม ชนิดข้อมูลแบบเลขจำนวนเต็ม หมายถึง ค่าตัวเลขจำนวนเต็ม แบบไม่มีทศนิยม นอกจากนี้ยัง สามารถใช้คำเพิ่มเติมนำหน้าชนิดข้อมูลอย่าง short หรือ long ก็ได้
เลขจำนวนเต็มแบบสั้น
ชนิดข้อมูลเลขจำนวนเต็มแบบสั้น อาจระบุ short นำหน้า หรือไม่ก็ได้ซึ่งต่างก็มีความหมายเดียวกัน โดยข้อมูลชนิดนี้จะใช้พื้นที่หน่วยความจำขนาด 2 ไบต์ หรือ 16 บิต เพื่อจัดเก็บชุดตัวเลขที่มีทั้งค่าบวกและค่าลบ
รูปแบบ
ตัวอย่างเช่น
ช่วงข้อมูลแบบเลขจำนวนเต็ม int นั้น จะมีช่วงค่าตัวเลขจำนวนเต็มที่มีค่าตั้งแต่ -32,768 ถึง 32,767 ดังนั้น ค่าข้อมูลที่จัดเก็บลงในข้อมูลชนิดนี้ควรอยู่ในช่วงดังกล่าวด้วย กล่าวคือ จะต้องไม่น้อย หรือเกินไปกว่าช่วงของค่าดังกล่าว มิฉะนั้นจะได้ค่าที่ผิดเพี้ยนไปเนื่องจากเกิดโอเวอร์โฟลว์ (Overflow)
เลขแบบจำนวนเต็มแบบยาว จะใช้พื้นที่หน่วยความจำขนาด 4 ไบต์ หรือ 32 บิต
ดังนั้นจึงสามารถจัดเก็บชุดตัวเลขที่มีช่วงกว้างกว่าเป็นสองเท่า โดยจะมีค่าตัวเลขภายในช่วง -2,147,483,648 ถึง 2,147,483,647
รูปแบบ
ดังนั้นหากต้องการเก็บค่าเลขจำนวนเต็มที่มีค่ามากๆ จึงจ าเป็นต้องก าหนดชนิดข้อมูลประเภทนี้ เพื่อจะได้สามารถจัดเก็บค่าตัวเลขที่มีค่าสูงๆ ได้โดยจะพบว่าช่วงข้อมูลของเลขจำนวนเต็มแบบยาวจะมี ขนาดช่วงข้อมูลมากกว่าสองพันล้านทีเดียว และหากมีการใช้ unsigned นำหน้าชนิดข้อมูลอีก ซึ่งจะมีเฉพาะค่าบวก ทำให้มีขนาดช่วงข้อมูลมากกว่า สี่พันล้าน ดังนั้น กรณีที่ต้องการเก็บค่าตัวเลขที่มีค่าไม่มาก หากก าหนดเป็นชนิดข้อมูลแบบ long int ก็ย่อมสิ้นเปลืองหน่วยความจำ
ชนิดข้อมูลทศนิยม ชนิดข้อมูลแบบทศนิยม หรือเลขจำนวนจริง คือค่าตัวเลขที่สามารถมีจุดทศนิยม ซึ่งสามารถ ประกาศใช้งานตามช่วงความกว้างของค่าตัวเลขแต่ละขนาด เช่น float, double หรือ long double 6.3.1
เลขทศนิยมแบบ float (Single Precisions Floating Point) ชนิดของข้อมูล ประเภทนี้จะมีขนาด 4 ไบต์ หรือ 32 บิต ทำให้สามารถจัดเก็บช่วงข้อมูลตั้งแต่ 1.1x10-38 ถึง 3.4x1038 และสามารถจัดเก็บตำแหน่งทศนิยมได้ถึง 67 ตำแหน่ง
รูปแบบ
เลขทศนิยมแบบ double (Double Precisions Floating Point) ชนิดของข้อมูล ประเภทนี้จะมีขนาด 8 ไบต์ หรือ 64 บิต ทำให้สามารถจัดเก็บช่วงข้อมูลได้ตั้งแต่ 2.2x10-308 ถึง 1.7x10308 และสามารถจัดเก็บตำแหน่งทศนิยมได้15 ตำแหน่ง
รูปแบบ
เลขทศนิยมแบบ long double (Long Double Precision Floating Point) ชนิดข้อมูลประเภทนี้จะมีขนาด 10 ไบต์ หรือ 80 บิต โดยมีช่วงของข้อมูลตั้งแต่ 3.3x10-4932 ถึง 1.1x104932 และสามารถเก็บตำแหน่งทศนิยมได้18 ตำแหน่ง (1.2E+/-4932)
รูปแบบ
ดังนั้น จะพบว่าชนิดข้อมูลทศนิยม ไม่ว่าจะเป็น float, double หรือ long double นั้น จะ ต่างกันในเรื่องของขนาด รวมไปถึงความละเอียดของทศนิยม โดยเลขทศนิยมที่มีหลักมากๆ อาจมีความ จำเป็นสำหรับงานวิทยาศาสตร์ที่ต้องใช้ความแม่นยำ และความละเอียดสูง แต่สำหรับงานปกติทั่วไป ชนิด ข้อมูลแบบ float หรือ double ก็เพียงพอต่อการใช้งานแล้ว
กลับไปด้านบน