วิกฤตการณ์ โมร็อกโก timeline

หน้าสิ่วหน้าขวาน , อากาดีร์เหตุการณ์หรือสองโมร็อกโกวิกฤติ (ยังเป็นที่รู้จักในฐานะPanthersprungในภาษาเยอรมัน) เป็นช่วงสั้น ๆ วิกฤตระหว่างประเทศจุดประกายโดยการใช้งานของกองกำลังที่สำคัญของกองทหารฝรั่งเศสในการตกแต่งภายในของโมร็อกโกในเมษายน 1911 และการใช้งานของปืนเยอรมัน ไปยังอากาดีร์ซึ่งเป็นท่าเรือในมหาสมุทรแอตแลนติกของโมร็อกโก [1]เยอรมนีไม่ได้คัดค้านการขยายตัวของฝรั่งเศส แต่ต้องการการชดเชยอาณาเขตสำหรับตัวเอง เบอร์ลินขู่ว่าจะทำสงครามส่งเรือปืนและปลุกระดมชาวเยอรมัน การเจรจาระหว่างเบอร์ลินและปารีสคลี่คลายวิกฤตในวันที่ 4 พฤศจิกายน พ.ศ. 2454: ฝรั่งเศสเข้ายึดโมร็อกโกเป็นดินแดนในอารักขาเพื่อแลกกับการให้สัมปทานดินแดนแก่เยอรมนีจากคองโกของฝรั่งเศส[2]

ในสหราชอาณาจักรเดวิดลอยด์จอร์จแล้วเสนาบดีกระทรวงการคลังทำละคร " คฤหาสน์ " คำพูดบน 21 กรกฎาคม 1911 - ด้วยความยินยอมของนายกรัฐมนตรีและรัฐมนตรีว่าการกระทรวงต่างประเทศสีเทา , อ้อมส่วนใหญ่ที่ไม่ได้แทรกแซงในคณะรัฐมนตรี - ว่า ประณามการเคลื่อนไหวของเยอรมันว่าเป็นความอัปยศอดสูที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ [2]มีการพูดถึงสงครามและเยอรมนีได้รับการสนับสนุน; ความสัมพันธ์ระหว่างเบอร์ลินและลอนดอนยังคงเป็นไปด้วยดี

• 1 ความเป็น มา
• 2 เหตุการณ์
  • 2.1 การ กบฏของโมร็อกโก
  • 2.2 การแทรกแซงทางเรือของเยอรมัน
  • 2.3 การ มีส่วนร่วมของอังกฤษ
  • 2.4 วิกฤตการเงินของเยอรมัน
  • 2.5 การ เจรจาต่อรอง
• 3 ผลพวง
• 4 ดูเพิ่มเติม
• 5 ข้อมูลอ้างอิง
• 6 อ่านเพิ่มเติม

ความโดดเด่นของฝรั่งเศสในโมร็อกโกได้รับการสนับสนุนโดยการประชุม Algecirasปี 1906 หลังจากวิกฤตการณ์โมร็อกโกครั้งแรกในปี พ.ศ. 2448–06 ฝรั่งเศสและเยอรมนีตกลงกันเมื่อวันที่ 9 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2452 ว่าในขณะที่ฝรั่งเศสจะมีอำนาจควบคุมทางการเมือง แต่เพียงผู้เดียวทั้งสองชาติจะรักษาผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจของกันและกันในโมร็อกโก ในปีพ. ศ. 2454 พวกเขาบังคับให้สุลต่านลงนามในสนธิสัญญาฉบับใหม่โดยเขาสัญญาว่าจะไม่ลงนามในสนธิสัญญาอื่นใดโดยไม่ได้รับการอนุมัติจากฝรั่งเศส[5]เนื้อหาที่ละเมิดข้อตกลงที่ทำไว้ก่อนหน้านี้

ความเคลื่อนไหวของเยอรมนีมีเป้าหมายเพื่อทดสอบความสัมพันธ์ระหว่างอังกฤษและฝรั่งเศสและอาจเป็นการข่มขู่อังกฤษให้เป็นพันธมิตรกับเยอรมนี [6]เยอรมนียังบังคับใช้การเรียกร้องค่าชดเชยสำหรับการยอมรับการควบคุมโมร็อกโกของฝรั่งเศสอย่างมีประสิทธิภาพ

กิจกรรม[ แก้ไข]

ส่วนนี้เพื่อศึกษาเพิ่มเติมสำหรับการตรวจสอบ โปรดช่วยปรับปรุงบทความนี้โดยเพิ่มการอ้างอิงไปยังแหล่งที่มาที่เชื่อถือได้ เนื้อหาที่ไม่ได้รับการจัดหาอาจถูกท้าทายและนำออก
( เรียนรู้ว่าจะลบข้อความเทมเพลตนี้ได้อย่างไรและเมื่อใด )

กบฏโมร็อกโก[ แก้ไข]

ในปี 1911, การจลาจลโพล่งออกมาในโมร็อกโกกับสุลต่านAbdelhafid ชาวฝรั่งเศส - หลังจากบังคับให้สุลต่านร้องขอความช่วยเหลือ - เตรียมส่งกองกำลังไปช่วยปราบกบฏภายใต้ข้ออ้างว่าจะปกป้องชีวิตและทรัพย์สินของชาวยุโรปในเมืองเฟซ อันตรายที่เกิดขึ้นจริงต่อชุมชนในยุโรปอยู่ห่างไกล: การก่อจลาจลเกิดขึ้นลึกลงไปภายใน พวกเขาส่งเสาบินเมื่อปลายเดือนเมษายน เมื่อวันที่ 5 มิถุนายนสเปนได้นำกำลังทหารเข้ายึดครองLaracheและAlcazarquivirโดยเกรงว่าจะถูกฝรั่งเศสผนวกเข้าเป็นส่วนหนึ่งของประเทศ

โจเซฟ Caillaux รัฐมนตรีกระทรวงการคลังให้คำมั่นกับนักการทูตเยอรมันในเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2454 ว่า 'ฝรั่งเศสจะเตรียมพร้อมหากชาวเยอรมันรับรู้ถึงผลประโยชน์ที่สำคัญในโมร็อกโกเพื่อให้สัมปทาน [] ที่อื่น' ในวันที่ 20 มิถุนายนฝรั่งเศสตกลงที่จะเริ่มการเจรจา[ ต้องการอ้างอิง ]หลังจากผ่านไปสิบวันพวกเขาก็ยังไม่ตอบสนอง[ ต้องการอ้างอิง ]ตอนนั้นเองที่ Kiderlen-Wächterรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศของเยอรมันได้ขออนุญาตให้ Kaiser ส่งเรือปืน[9]โดยปฏิเสธความจำเป็นในการส่งเรือสองลำเพราะเชื่อว่าฝรั่งเศสจะยอมเจรจาอย่างรวดเร็ว

เมื่อวันที่ 1 กรกฎาคมเรือปืนSMS  Panther ของเยอรมันเดินทางมาถึงท่าเรือAgadirภายใต้ข้ออ้างเพื่อปกป้องผลประโยชน์ทางการค้าของเยอรมัน เรือลาดตระเวนBremen -class ขนาดใหญ่กว่าSMS  Berlinมาในอีกไม่กี่วันต่อมาแทนที่เรือปืน [11]เยอรมันพลเรือนแฮร์มันน์ Wilberg 110 กิโลเมตร (70 ไมล์) ไปทางทิศเหนือเดินทางไปทางทิศใต้ได้รับความช่วยเหลือเท่านั้นที่จะมาถึงสามวันหลังจากPanther [12] มีปฏิกิริยาทันทีจากฝรั่งเศสและอังกฤษ

การมีส่วนร่วมของอังกฤษ[ แก้ไข]

ปฏิกิริยาเริ่มต้นในลอนดอนเป็นไปอย่างระมัดระวัง: รัฐบาลเสรีนิยมในคณะรัฐมนตรีรู้สึกว่าฝรั่งเศสมีส่วนรับผิดชอบอย่างมากในการทำให้เกิดวิกฤตดังนั้นจึงควรได้รับการกระตุ้นให้ลงพื้นที่รัฐบาลอังกฤษพยายามยับยั้งไม่ให้ฝรั่งเศสใช้มาตรการที่เร่งรีบและห้ามไม่ให้เธอส่งกองกำลัง ในเดือนเมษายนเซอร์เอ็ดเวิร์ดเกรย์รัฐมนตรีต่างประเทศ เขียนว่า "สิ่งที่ชาวฝรั่งเศสคิดว่าทำนั้นไม่ฉลาด แต่เราไม่สามารถแทรกแซงข้อตกลงของเราได้" [14]เมื่อคณะรัฐมนตรีอนุญาตให้เกรย์แจ้งให้ฝรั่งเศสทราบว่าอังกฤษอาจยอมรับการแสดงตนของเยอรมันในโมร็อกโกในวันที่ 19 กรกฎาคมรัฐบาลฝรั่งเศสตอบอย่างโกรธเคืองว่าการยอมรับดังกล่าวจะเป็นการละเมิดข้อตกลงแองโกล - ฝรั่งเศสในปี 1904

อย่างไรก็ตามความคาดหวังของท่าเรือทางเรือของเยอรมันในมหาสมุทรแอตแลนติกทำให้ Grey ได้รับการอนุมัติจากคณะรัฐมนตรีเมื่อวันที่ 21 กรกฎาคมเพื่อแจ้งให้ทูตเยอรมันทราบว่าอังกฤษจะตอบสนองอย่างจริงจังเพื่อปกป้องผลประโยชน์อังกฤษส่งเรือประจัญบานไปยังโมร็อกโกในกรณีที่เกิดสงครามขึ้น ในขณะที่แรกโมร็อกโกวิกฤติการสนับสนุนของอังกฤษฝรั่งเศสแสดงให้เห็นความแข็งแรงของEntente Cordiale

อย่างไรก็ตามหน่วยงานต่าง ๆ มีความชัดเจนระหว่างการสนับสนุนของผู้เข้าร่วม (เกรย์ลอยด์จอร์จและแอสควิ ธ โดยเฉพาะ) และผู้ไม่แทรกแซง (ซึ่งเป็นส่วนใหญ่ในคณะรัฐมนตรี) คำปราศรัยของแมนชั่นเฮาส์ข้ามกลุ่มเสรีนิยมที่ไม่ใช่ผู้แทรกแซงในคณะรัฐมนตรี นายอำเภอมอร์ลีย์รัฐมนตรีต่างประเทศของอินเดียประณามคำพูดนี้ว่าเป็นการยั่วยุที่ไม่มีเหตุผลและโชคร้ายต่อเยอรมนี ลอร์ดลอเรเบิร์นเสนาบดีขอร้องให้เกรย์แสดงท่าทีไม่แทรกแซงและปฏิเสธสุนทรพจน์ ในปีต่อมามีการลุกฮือต่อต้านเกรย์ซึ่งไม่ประสบความสำเร็จ

วิกฤตการเงินเยอรมัน[ แก้]

ท่ามกลางวิกฤตนี้เยอรมนีถูกความวุ่นวายทางการเงิน ตลาดหุ้นดิ่งลง 30 เปอร์เซ็นต์ในวันเดียว[18]ประชาชนเริ่มเก็บเงินในธนบัตรเป็นทองคำและมีเงินหมุนเวียนในธนาคาร เยอรมนีสูญเสียหนึ่งในห้าของทองคำสำรองในหนึ่งเดือน มีข่าวลือว่ารัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลังของฝรั่งเศสได้จัดการวิกฤตนี้ [18]เมื่อเผชิญกับความเป็นไปได้ที่จะถูกขับออกจากมาตรฐานทองคำ Kaiser จึงยอมถอยและปล่อยให้ฝรั่งเศสเข้ายึดครองโมร็อกโกส่วนใหญ่ [ ต้องการอ้างอิง ]

การเจรจาต่อรอง[ แก้ไข]

เมื่อวันที่ 7 กรกฎาคมเอกอัครราชทูตเยอรมันประจำกรุงปารีสแจ้งรัฐบาลฝรั่งเศสว่าเยอรมนีไม่มีความปรารถนาเรื่องดินแดนในโมร็อกโกและจะเจรจาขอดินแดนในอารักขาของฝรั่งเศสบนพื้นฐานของ "การชดเชย" สำหรับเยอรมนีในภูมิภาคคองโกของฝรั่งเศสและการปกป้องผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจของเธอ ในโมร็อกโก ข้อกำหนดภาษาเยอรมันตามที่นำเสนอเมื่อวันที่ 15 กรกฎาคมในขณะที่มีข้อเสนอที่จะยกให้ทางตอนเหนือของKamerunและTogolandซึ่งเรียกร้องจากฝรั่งเศสทั้งคองโกของฝรั่งเศสจากแม่น้ำ Sanghaไปยังทะเลซึ่งต่อมาได้มีการเพิ่มการถ่ายโอนของฝรั่งเศส สิทธิที่จะใบจองของเบลเยี่ยมคองโก

เมื่อวันที่ 21 กรกฎาคมเดวิดลอยด์จอร์จกล่าวสุนทรพจน์ที่คฤหาสน์ในลอนดอนซึ่งเขาประกาศว่าเกียรติยศของชาติมีค่ามากกว่าความสงบสุข: "หากอังกฤษถูกปฏิบัติอย่างเลวร้ายซึ่งผลประโยชน์ของเธอจะได้รับผลกระทบอย่างรุนแรงราวกับว่าเธอไม่มีบัญชี ดังนั้นฉันจึงพูดอย่างชัดเจนว่าสันติภาพในราคานั้นจะเป็นความอัปยศอดสูที่ประเทศใหญ่อย่างเราจะอดทนได้ " คำพูดนี้ถูกตีความโดยเยอรมนีว่าเป็นการเตือนว่าเธอไม่สามารถกำหนดข้อตกลงที่ไม่สมเหตุสมผลกับฝรั่งเศสได้[20]

เมื่อวันที่ 4 พฤศจิกายนลับการเจรจาระหว่าง Calliaux ฝรั่งเศสเยอรมันและนำไปสู่การประชุมเรียกว่าฝรั่งเศสเยอรมัน Accord , [21]ตามที่เยอรมนีได้รับตำแหน่งของฝรั่งเศสในโมร็อกโกในการตอบแทนสำหรับดินแดนในฝรั่งเศสเส้นศูนย์สูตรของแอฟริกันอาณานิคมของกลางคองโก ( ตอนนี้สาธารณรัฐคองโก ) ตามที่ระบุไว้ในสนธิสัญญาโมร็อกโกคองโกพื้นที่ 275,000 กม. 2 (106,000 ตารางไมล์) นี้เรียกว่านอยคาเมรันกลายเป็นส่วนหนึ่งของอาณานิคมคาเมรันของเยอรมัน พื้นที่นี้เป็นที่ลุ่มบางส่วน (ซึ่งเป็นที่ที่มีอาการป่วยจากการนอนหลับเป็นวงกว้าง) แต่ทำให้เยอรมนีมีทางออกในแม่น้ำคองโก. เยอรมนียกให้ฝรั่งเศสเป็นดินแดนเล็ก ๆ ทางตะวันออกเฉียงใต้ของFort Lamy (ปัจจุบันเป็นส่วนหนึ่งของชาด )

การเจรจาของ Calliaux นายกรัฐมนตรีฝรั่งเศสกับเยอรมันรั่วไหลทำให้เขาตกจากตำแหน่งเมื่อวันที่ 21 มกราคม พ.ศ. 2455 หลังจากดำรงตำแหน่งได้เพียงเจ็ดเดือน ในเยอรมนีข้อตกลงฝรั่งเศส - เยอรมันก็ถูกวิพากษ์วิจารณ์เช่นกันโดยเฉพาะอย่างยิ่งจากสื่อชาตินิยม - เพราะให้เยอรมนีน้อยเกินไป

ผลพวง[ แก้ไข]

ผลที่ตามมาอย่างหนึ่งของวิกฤตคือฝรั่งเศสมองว่านโยบายของเยอรมันมีแรงจูงใจจากการหลอกลวง: Raymond Poincaréนายกรัฐมนตรีที่ประสบความสำเร็จจาก Calliaux ในต้นปี 2455 สังเกตว่า 'เมื่อใดก็ตามที่เราใช้แนวทางประนีประนอมกับเยอรมนี ... ในทางกลับกันในแต่ละครั้งเมื่อเราแสดงความแน่วแน่เธอก็ยอม 'โดยสรุปว่าเบอร์ลินจะเข้าใจการตอบสนองที่รุนแรงเท่านั้น

Raymond James Sontagนักประวัติศาสตร์ชาวอเมริกันโต้แย้งในปี 2476 ว่าเป็นเรื่องตลกของข้อผิดพลาดที่กลายเป็นบทนำที่น่าเศร้าของสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง:

ด้วยการยอมจำนนของอับอัล - ฮาฟิดและการลงนามในสนธิสัญญาเฟส (30 มีนาคม พ.ศ. 2455) ฝรั่งเศสจึงได้จัดตั้งเขตอารักขาเหนือโมร็อกโกเต็มรูปแบบและยุติสิ่งที่ยังคงเป็นเอกราชอย่างเป็นทางการของประเทศนั้น การสนับสนุนของอังกฤษฝรั่งเศสในช่วงวิกฤตเสริมอันดีระหว่างทั้งสองประเทศ (และกับรัสเซียเช่นกัน) เพิ่มขึ้นแองโกลเยอรมันบาดหมางลึกดิวิชั่นซึ่งจะมีผลในสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง [25]

เหตุการณ์นี้ทำให้รัฐมนตรีกระทรวงมหาดไทย ของอังกฤษWinston Churchillสรุปว่ากองทัพเรือต้องเปลี่ยนแหล่งพลังงานจากถ่านหินเป็นน้ำมันเพื่อรักษาอำนาจสูงสุดไว้ จนถึงตอนนั้นถ่านหินที่มีอยู่ในท้องถิ่นเป็นที่ชื่นชอบมากกว่าน้ำมันนำเข้า (ส่วนใหญ่มาจากเปอร์เซีย ) แต่ความเร็วและประสิทธิภาพที่นำเสนอโดยน้ำมันทำให้เขาเชื่อว่า "ความเชี่ยวชาญคือรางวัลของการร่วมทุน" ต่อจากนั้นเชอร์ชิลล์ได้รับการร้องขอจากนายกรัฐมนตรีHH Asquithให้เป็นFirst Lord of the Admiraltyซึ่งเขายอมรับ[26]

วิกฤตดังกล่าวทำให้อังกฤษและฝรั่งเศสสรุปข้อตกลงทางเรือโดยกองทัพเรือสัญญาว่าจะปกป้องชายฝั่งทางตอนเหนือของฝรั่งเศสจากการโจมตีของเยอรมันในขณะที่ฝรั่งเศสรวบรวมกองเรือของเธอในทะเลเมดิเตอร์เรเนียนตะวันตกและตกลงที่จะปกป้องผลประโยชน์ของอังกฤษที่นั่น ดังนั้นฝรั่งเศสจึงสามารถป้องกันการสื่อสารของเธอกับอาณานิคมในแอฟริกาเหนือของเธอได้และอังกฤษสามารถรวบรวมกำลังมากขึ้นในน่านน้ำบ้านเพื่อต่อต้านกองเรือทะเลหลวงของเยอรมัน[27]

Oswald Spenglerนักปรัชญาชาวเยอรมันและนักประวัติศาสตร์โลกได้รับแรงบันดาลใจจากตอนที่เขียนเรื่องThe Decline of the West ของเขา "วิกฤตอากาดีร์ในปี 2454 ซึ่งทำให้เกิดความหวาดกลัวของสงครามในยุโรปโดยฉับพลันและเผยให้เห็นถึงอันตรายจากการถูกล้อมรอบของเยอรมนีโดยเอนเทนเตซึ่งทำให้วิสัยทัศน์เริ่มต้นของ Spengler ตกผลึกเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองระหว่างประเทศในอนาคตของตะวันตก" [28]

หลังสงครามโลกครั้งที่ 1 Neukamerunถูกส่งกลับไปยังฝรั่งเศสอย่างเป็นทางการก่อนที่จะได้รับเอกราชในปี 2503 [29]เขตอารักขาของฝรั่งเศสในโมร็อกโกอยู่จนถึงปีพ. ศ. 2499 [30]