พระอภัยมณี ตอน ตอนสุดสาครเข้าเมืองการะเวก บัดเดี๋ยวดังหงั่งเหง่งวังเวงเเว่ว สะดุ้งเเล้วเหลียวเเลชะเเง้หา เห็นโยคีขี่รุ้งพุ่งออกมา ประคองพาขึ้นไปจนบนบรรพต เเล้วสอนว่าอย่าไว้ใจมนุษย์ มันเเสนสุดลึกลำเหลือกำหนด ถึงเถาววัลย์พันเกี่ยวที่เลี้ยวลด ก็ไม่คดเหมือนหนึ่งในนำใจคน มนษย์นี้ที่รักอยู่สองสถาน บิดามารดารักมักเป็นผล ที่พึ่งหนึ่งพึ่งได้เเต่กายตน เกิดเป็นคนคิเห็นจึงเจรจา เเม้นใครรักรักมั่งชังชังตอบ ให้รอบคอบคิดอ่านนะหลานหนา รู้สิ่งใดไม่สู้รู้วิชา รู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดี จงคิดตามไปเอาไม้เท้าเถิด จะประเสริฐสมรักเป็นศักดิ์ศรี พอเสร็จคำสำเเดงเเจ้งคดี รูปโยคีหายวับไปกับตา ��ó���� �����Ե ��ͤԴ �Ӥ� �ӹǹ ����� >> ���Ң�ҹ��鹻�ж��֡�һշ�� � � ��Ѵ����Ǵѧ˧�ҧ�˧��ѧ�ǧ���� �д�������������Ū����� ����оѹ�� - ����ع������� (���) << ����Ѻ | ˹�ҶѴ�>> |