สถาบันการเงินที่เป็นธนาคาร

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

สารบัญ Show

ประวัติ[แก้]
หน้าที่ของธนาคารแต่ละประเภท[แก้]
ประวัติธนาคารของไทย[แก้]
อ้างอิง[แก้]

ธนาคาร เป็นสถาบันการเงินที่รับฝากเงินจากประชาชนและสร้างสินเชื่อ (เครดิต) กิจกรรมการกู้ยืมสามารถทำได้ทั้งทางตรงและทางอ้อมผ่านตลาดทุน เนื่องจากความสำคัญของสิ่งเหล่านี้ในความมั่นคงทางการเงินของประเทศ ธนาคารนั้นมีการควบคุมอย่างมากในประเทศเป็นส่วนใหญ่ ประเทศส่วนใหญ่ได้จัดตั้งระบบการเงินที่เรียกว่า ธนาคารเก็บเงินสดสำรองบางส่วน(fractional reserve banking) ภายใต้ซึ่งการที่ธนาคารถือสินทรัพย์สภาพคล่องเท่ากับส่วนหนึ่งของหนี้สินหมุนเวียนของพวกเขา นอกเหนือจากกฏระเบียบอื่น ๆ ที่มีวัตถุประสงค์เพื่อรับรองสถาพคล่อง ธนาคารโดยทั่วไปจะต้องปฏิบัติตามข้อกำหนดขั้นต่ำของเงินกองทุนตามมาตรฐานเงินทุนระหว่างประเทศที่เรียกว่า บาเซิล แอคคอร์ดส

ธนาคารในความทันสมัยของการพัฒนาในศตวรรษที่ 14 ในเมืองที่เจริญแล้วของยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาของอิตาลี แต่ในหลายๆวิธีเป็นการสานต่อความคิดและแนวคิดเกี่ยวกับสินเชื่อหรือการปล่อยสินเชื่อที่มีรากฐานมาจากโลกยุคโบราณ ในประวัติศาสตร์ของธนาคาร ตระกูลนายธนาคารจำนวนมาก-ที่โดดเด่นที่สุด ได้แก่ เมดีชี ฟุกเกอร์ เวลเซอร์ เบเรนแบร์ก และรอธส์ไชลด์ - มีบทบาทสำคัญในหลายศตวรรษ ธนาคารการค้าปลีกที่เก่าแก่ที่มีอยู่ คือ บานคา มอนเต ดี พาสชิ ดี เซียนา ในขณะที่ธนาคารเพื่อการค้าขนาดใหญ่ที่เก่าแก่ที่สุดที่ดำรงอยู่คือ ธนาคารเบเรนแบร์ก

ประวัติ[แก้]

แนวคิดของธนาคารอาจจะเกิดขึ้นในอาณาจักรบาบิโลนและแซงวีเก่า โดยมีพ่อค้าได้เสนอข้าวเป็นสินเชื่อเพื่อเป็นหลักประกันในระบบแลกเปลี่ยนสินค้า การกู้ยืมเงินในยุคสมัยกรีกโบราณและในระหว่างจักรวรรดิโรมัน ได้มีการเพิ่มนวัตกรรมที่สำคัญสองประการ: พวกเขาได้ยอมรับเงินฝากและเงินที่เปลี่ยนแปลง โบราณคดีในยุตสมัยนี้ในจีนและอินเดียโบราณก็ได้แสดงหลักฐานการกู้ยืมเงิน

หน้าที่ของธนาคารแต่ละประเภท[แก้]

ธนาคารกลางทำหน้าที่ทางการเงินของประเทศ ภายใต้การควบคุมของกระทรวงการคลัง เพื่อดูแลรักษาผลประโยชน์โดยรวมของชาติ

มีอำนาจออกธนบัตรและพิมพ์ธนบัตรขึ้นใช้
รับฝากเงินจากหน่วยงานราชการต่าง ๆ และรัฐวิสาหกิจ
รับฝากเงินจากธนาคารพาณิชย์
ให้ธนาคารพาณิชย์กู้ยืมเงิน
เป็นตัวแทนทางการเงินของรัฐบาล ในการติดต่อธนาคารโลก
รักษาเสถียรภาพทางการเงินของรัฐบาล
ควบคุมสินเชื่อ และเป็นตัวแทนของรัฐบาลในการกำกับดูแลและควบคุมธนาคารพาณิชย์

ประวัติธนาคารของไทย[แก้]

วันที่ 4 ตุลาคม พ.ศ. 2447 ในสมัยรัชกาลที่ 5 พระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้าไชยันตมงคล กรมหมื่นมหิศรราชหฤทัย ซึ่งตอนนั้นได้ดำรงตำแหน่งเสนาบดีกระทรวงพระคลังมหาสมบัติ ได้ทรงก่อตั้ง บุคคลัภย์ (Book Club) ขึ้นที่ตึกแถวของพระคลังข้างที่ ตำบลบ้านหม้อ กรุงเทพฯ ที่นี่เป็นตันกำเนิดของธนาคารแห่งแรกของไทย คือ แบงก์สยามกัมมาจล หรือ ธนาคารไทยพาณิชย์ จำกัด (มหาชน)ในปัจจุบันจะไม่มีการร่างกฎหมาย (หลังจากการเซ็นสัญญากับลูกค้า) เพื่อประโยชน์และความยุติธรรม หากมีการกระทำเช่นนั้นถือว่าไม่ใช้ระบบของธนาคารพาณิชย์

อ้างอิง[แก้]

สถาบันการเงินสามารถแบ่งออกเป็น 2 ประเภท ได้แก่ ธนาคาร และสถาบันการเงินที่ไม่ใช่ธนาคาร

     1. ธนาคาร
          1.1 ธนาคารกลาง หมายถึง สถาบันทางการเงินของรัฐซึ่งมีอำนาจหน้าที่ควบคุมปริมาณเงินและเครดิตของประเทศ ให้อยู่ในปริมาณที่เหมาะสมเพื่อให้เกิดความก้าวหน้าและเสถียรภาพต่อระบบเศรษฐกิจของประเทศ แต่ต้องอยู่ภายใต้นโยบายของรัฐบาล ไม่ได้แสวงหาผลกำไรเป็นผลตอบแทนเหมือนกับธนาคารพาณิชย์ ได้แก่ ธนาคารแห่งประเทศไทย
          1.2 ธนาคารพาณิชย์ หมายถึง ธนาคารที่ประกอบธุรกิจประเภทรับฝากเงินที่ต้องจ่ายเงินคืนเมื่อต้องทวงถาม หรือเมื่อสิ้นระยะเวลาที่กำหนดไว้ รวมทั้งให้กู้ยืมหรือสินเชื่อแก่ประชาชน ให้บริการซื้อขายตั๋วแลกเงิน หรือซื้อขายเงินตราต่างประเทศ
          1.3 ธนาคารที่มีวัตถุประสงค์เป็นพิเศษ ได้แก่
               1) ธนาคารออมสิน เป็นธนาคารของรัฐบาล มีหน้าที่รับฝากเงินจากประชาชนทั่วไป โดยเฉพาะผู้มีเงินออมรายย่อย ออกพันธบัตร สลากออมสิน รับฝากเงินในรูปแบบต่าง ๆ เพื่อสงเคราะห์ชีวิตและการศึกษาโดยเฉพาะเยาวชนของชาติ และกิจกรรมอื่น ๆ เช่น ปล่อยเงินกู้ให้ผู้มีรายได้น้อยในวงเงินต่ำ คนทั่วไปจึงเรียกว่า ธนาคารคนจน
               2) ธนาคารอาคารสงเคราะห์ เป็นธนาคารของรัฐบาล มีวัตถุประสงค์เพื่อให้ความอนุเคราะห์แก่ประชาชนเกี่ยวกับการกู้ยืม เพื่อนำไปซื้อที่ดินหรืออาคารสิ่งปลูกสร้าง หรือซ่อมแซมต่อเติม ไถ่ถอนการจำนองที่ดินและอาคาร หรือเพื่อการลงทุนในกิจการการเคหะ พร้อมกับรับฝากเงินของประชาชนทั่วไปด้วย
               3) ธนาคารเพื่อการเกษตรและสหกรณ์การเกษตร (ธ.ก.ส.) สังกัดกระทรวงการคลัง ตั้งขึ้นเพื่อช่วยเหลือด้านการเงินแก่เกษตรกร กลุ่มเกษตรกร หรือสหกรณ์การเกษตร ในรูปของการกู้ยืมเงินในอัตราดอกเบี้ยต่ำ เพื่อนำไปลงทุนด้านการเกษตร

     2. สถาบันการเงินที่ไม่ใช่ธนาคาร
          2.1 บริษัทเงินทุนหลักทรัพย์จำกัด มีวัตถุประสงค์คล้ายกับธนาคารพาณิชย์มากที่สุด คือ ระดมาเงินออมโดยออกตราสารเครดิตหรือตั๋วแลกเงินเพื่อเป็นหลักฐานในการกู้เงินจากประชาชน
          2.2 บรรษัทเงินทุนอุตสาหกรรมแห่งประเทศไทย มีวัตถุประสงค์เพื่อให้ความช่วยเหลือด้านการเงินแก่กิจการอุตสาหกรรมเอกชน
2.3 บรรษัทเงินทุนอุตสาหกรรมขนาดย่อม มีวัตถุประสงค์เพื่อให้ความช่วยเหลือด้านการเงินแก่อุตสาหกรรมขนาดย่อมและอุตสาหกรรมครัวเรือน
          2.4 บริษัทเครดิตฟองซิเอร์ มีวัตถุประสงค์ในการกู้ยืมเงินเพื่อการซื้อที่ดิน สร้างบ้านหรือผ่อนส่ง
          2.5 บริษัทประกันภัยและบริษัทประกันชีวิต เป็นสถาบันทางการเงินที่ช่วยเหลือผู้ประสบภัยให้ผ่อนหนักเป็นเบาได้ สถาบันนี้ไม่ค่อยประสบผลสำเร็จเพราะขาดการประชาสัมพันธ์ และประชาชนไม่เห็นผลประโยชน์ที่พึงได้รับจากการนำเงินไปลงทุน ทำให้หลายบริษัทล้มเหลวและในที่สุดขาดความมั่นคงให้กับผู้ประกันภัย
          2.6 สหกรณ์ออมทรัพย์ เป็นสถาบันการเงินที่ประชาชนเริ่มเห็นคุณค่าและเห็นประโยชน์ของการร่วมมือเพื่อช่วยเหลือชุมชน หรือกลุ่มบุคคลที่มีความคิดในแนวเดียวกัน จัดทำขึ้นเพื่อออมทรัพย์และจัดทำหน่วยธุรกิจของกลุ่มตนเอง หรือชุมชน
          2.7 โรงรับจำนำ เป็นสถาบันการเงินขนาดย่อม มี 3 ประเภท คือ โรงรับจำนำเอกชน โรงรับจำนำของกรมประชาสงคราะห์ โรงรับจำนำของเทศบาล ซึ่งได้ให้บริการกู้ยืมเงินแก่บุคคลทั่วไป โดยรับจำนำสิ่งของเครื่องใช้ต่าง ๆ