ตอนที่ 17 ออกไปจากชีวิต “วันนี้ไปหาหมอครั้งสุดท้ายแล้ว” เอเดรียน่าบอกฟรานเชสโก้ ขณะที่นั่งรถไป โรงพยาบาลด้วยกัน “พี่หายดีแล้ว เพราะมีเดรียน่าคอยเป็นกำลังใจให้พี่” ฟรานเชสโก้ยิ้มให้เธอ ฟรานเชสโก้และเอเดรียน่ามาหาหมอเพื่อตรวจข้อเท้าอีกครั้งตามที่หมอนัดฟรานเชสโก้ไว้ ผลการตรวจออกมาทำให้ทั้งสองคนต่างก็ดีใจเพราะฟรานเชสโก้หายจากอาการบาดเจ็บข้อเท้าเรื้อรังแล้ว ฟรานเชสโก้วางแผนจะขอเอเดรียน่าแต่งงาน เขาจึงแอบไปสั่งร้านจิวเวอรี่ทำแหวนแต่งงานของเขาและเธอ โดยเขาเป็นคนออกแบบแหวนเอง เพื่อจะทำเซอร์ไพส์เธอ *************** โทรศัพท์ของเอเดรียน่าดังขึ้น เธอจึงหยิบขึ้นมาดูว่าใครโทรมา เมื่อเห็นว่าเป็นอัลเฟรสโทรมาถึงจึงรับสาย “พี่อัล ว่าไง” “แหมเดี๋ยวนี้โทรหาไม่ค่อยได้เลยนะ” ปลายสายตอบกลับ “ก็ยังไม่ได้ว่าโทรหาไม่ได้สักหน่อย” “จ้า...วันมะรืนพี่จะไปสเปนนะ พี่มีเรื่องจะคุยกับเรา ออกมาพบพี่หน่อยได้มั้ย” อัลเฟรสถามน้องสาว “ได้สิ เจอกันที่ไหนอะ ที่บ้านมั้ย” “อืม....ที่ร้านประจำที่เราสองคนชอบไปกินสปาเก็ตตี้กันดีกว่า” “ค่ะ ไว้เจอกันนะคะ พี่ชาย” เธอวางสายอัลเฟรส ฟาติน่าที่บังเอิญมาได้ยินอัลเฟรสคุยโทรศัพท์ ก็จึงสงสัยว่าเขานัดใครไว้ “พี่อัลค่ะ ติน่ายืมโทรศัพท์โทรหาคุณแม่หน่อยสิ โทรศัพท์ของติน่าแบตหมด” เธอบอกเขา “ได้สิคะ” อลเฟรสยืนโทรศัพท์ให้ฟาติน่า “ขอบคุณค่ะ “ เธอรับโทรศัพท์มากดดูเบอร์โทรออกล่าสุด ‘เอเดรียน่า รักที่สุด’ เธอเห็นชื่อที่เขาเพิ่งโทรออกถึงกับตกใจ และสงสัยว่าเป็นเอเดรียน่าใช่น้องสาวเขาหรือไม่ หรือว่าเขาจะบันทึกเบอร์ของคนอื่นเป็นชื่อนี้ “พี่อัลค่ะ ไม่โทรแล้วค่ะ เดี๋ยวค่อยกลับไปคุยกับคุณแม่ที่บ้านก็ได้ค่ะ” เธอยืนโทรศัพท์ให้เขา และขอตัวกลับบ้านก่อน หลังจากที่ฟาติน่ากลับมาถึงบ้านเธอก็หยิบโทรศัพท์โทรหาฟรานเชสโก้ “ฮัลโหล พี่ฟราน” ฟาติน่าพูด “มีอะไรหรือป่าวติน่า น้ำเสียงไม่ค่อยดี” ฟรานเชสโก้ถามน้องสาว “วันมะรืน คุณเอเดรียน่าเขาว่างมั้ย” “ไม่รู้สิ มีอะไรหรือป่าว” ฟาติน่าตัดสินใจเล่าเรื่องเธอกับอัลเฟรสให้พี่ชายฟัง จากนั้นก็เล่าเรื่องที่เธอได้ยินเขานั้นใครบางคนทีสเปน วันมะรืน และเรื่องรายชื่อโทรออกล่าสุด ฟาติน่าตัดสินใจจะแอบตามไปดู ฟรานเชสโก้ได้ยินดังนั้นจึงจะไปกับน้องสาวของเขาด้วย ถ้าหากอัลเฟรสนอกใจน้องสาวเขา เขาจะจัดการหมอนั้นแน่นอน แต่เขายังคิดไม่ออกว่าถ้าคนที่อัลเฟรสนัดคือคนเดียวกับแฟนของเขา เขาจะทำยังไง *************** โดโรเรสมารับแฟรงคลินไปเที่ยวบ้านเพื่อนของเธอที่สเปนหลายวันกว่าจะกลับเพราะเธออยากให้ฟรานเชสโก้และเอเดรียน่าได้อยู่ด้วยกันสองต่อสองบ้าง ฟาติน่าที่เพิ่งเดินทางมาถึงสเปนก็ให้อัลเฟรสมาส่งที่บ้านฟรานเชสโก้ ตลอดทางเธอแทบจะไม่พูดอะไรกับเขา จนอัลเฟรสเองก็แปลกใจกับท่าทีที่เปลี่ยนไปของเธอ เมื่อวันที่นัดกับอัลเฟรสมาถึง วันนี้เอเดรียน่าออกจากบ้านแต่เช้า เพราะเธออยากแวะไปหาพ่อที่บ้านด้วย เธอออกไปโดยไม่ได้บอกฟรานเชสโก้ ฟรานเชสโก้เมื่อตื่นขึ้นมาแล้วไม่เจอเอดรียน่าก็ตามหาทั่วบ้าน สาวใช้บอกเขาว่า เอเดรียน่าออกไปข้างนอกแต่เช้าแล้ว เขาจึงรีบอาบน้ำแต่งตัว ลงไปหาฟาติน่าที่รอเขาอยู่ข้างล่าง เพื่อไปดูว่าอัลเฟรสนอกใจน้องสาวเขาจริงหรือป่าว ฟรานเชสโก้และฟาติน่าขับรถมาตามตำแหน่งโทรศัพท์ของอัลเฟรสที่ฟาติน่าเช็คดู พอมาถึงร้านทั้สองพี่น้องก็ลงจากรถ “นั้นคุณเอเดรียน่านี่ค่ะ พี่ฟราน” ฟาติน่าเรียกพี่ชายให้ดู “ขออย่าให้เป็นแบบที่ติน่าบอกพี่เลย” เขารู้สึกใจไม่ดี เอเดรียน่าเองที่แวะซื้อของเพื่อจะเอาไปให้พ่อที่บ้านก็เพิ่งมาถึง เมื่อเข้าไปในร้าน อัลเฟรสกับเอเดรียน่าก็เข้าไปกอดกันอย่างที่เคยทำแบบพี่กอดน้อง การกระทำของทั้งคู่อยู่ในสายตาของฟรานเชสโก้และฟาติน่า ฟรานเชสโก้กำหมัดแน่น ส่วนฟาติน่ารู้สึกโล่งใจที่เขานัดน้องสาวของเขา แต่ดูเหมือนว่าความรู้สึกของเธอจะช้าเกินไป เพราะพี่ชายของเธอนั้นได้ตรงไปหาทั้งคู่แล้ว “แกกล้าทำน้องสาวฉันเจ็บ" ฟรานเชสโก้เข้ามาชกหน้าอัลเฟรส “อย่าค่ะพี่ฟราน” เอเดรียน่ารีบหาเขา “เธอก็เหมือนกันที่ฉันปรนเปรอให้เธอทุกคืนไม่พอหรือไง ต้องออกมาหาข้างนอก มานี่” ฟรานเชสโก้ลากเอเดรียน่า “ส่วนแกอย่ามายุ่งกับน้องสาวฉันอีก” ฟรานเชสโก้ลากเอเดรียน่าไปขึ้นรถ เขาผลักเธอเข้าไปในรถอย่างแรง ฟาติน่าเองก็พยายามจะอธิบายให้พี่ชายของเธอฟังแต่ดูเหมือนว่าเขาไม่ฟังอะไรทั้งสิ้น “พี่ฟรานกำลังเข้าใจผิดนะคะ” เอเดรียน่าพยายามจะอธิบายกับเขา “เข้าใจผิดเหรอ ฉันเชื่อในสิ่งที่ฉันเห็นมากกว่า ผู้หญิงมันไม่เคยพอ” เขาตะคอกใส่เธอ “....” เอเดรียน่าถึงกับพูดไม่ออก “นานเท่าไรแล้วเดรียน่าที่เธอสวมเขาให้ฉัน หรือว่ามันตั้งแต่แรกแล้ว” "..." ฟาติน่านั่งเงียบเมื่อเห็นว่าพี่ชายของเธอโมโห เพราะเธอรู้ดีว่าพูดอะไรไปตอนนี้พี่ชายของเธอคงจะไม่ฟัง *************** บรรยากาศในรถมีเพียงความเงียบ ฟรานเชสโก้ขับรถมาถึงที่บ้านเขาก็รีบลงจากรถ เอเดรียน่าคิดว่ารอให้เขาใจเย็นก่อค่อยอธิบายให้เขาฟัง เพราะตอนนี้พูดอะไรไปเขาคงไม่ฟัง “คุณติน่าคะ ทำไมคุณถึงไม่บอกพี่ชายของคุณไปล่ะว่าเรื่องมันเป็นมายังไง” เธอเอ่ยถามฟาติน่า “ฉันพูดอะไรไปตอนนี้พี่ฟรานเขาก็ไม่ฟังหรอกคะ รอให้พี่ฟรานใจเย็นก่อนนะคะ” ฟาติน่าบอกด้วยความรู้สึกผิด เพราะความขี้ระแวงสงสัยของเธอทำให้เรื่องทั้งหมดเป็นแบบนี้ ฟรานเชสโก้ที่ถือกระเป๋าเสื้อผ้าของเอเดรียน่าออกมา จากนั้นก็โยนมันใส่เธอ “ออกไปจากบ้านฉันและชีวิตฉันซะ ก่อนที่ฉันจะหมดความอดทนเอเดรียน่า” เขามองเธอด้วยสายตาผิดหวัง เรื่องแค่นี้เขาถึงกับไล่เธอออกจากบ้านเลยเหรอ “คุณคิดว่าฉันเป็นผู้หญิงแบบนั้นจริงใช่มั้ย” เอเดรียน่าเองก็ผิดหวังในตัวเขาเช่นกันที่ไม่เชื่อใจเธอ น้ำตาของเธอไหลออกมา ทั้งที่เธอพยายามกลั้นไว้แล้ว “ออกไป !! ผู้หญิงอย่างเธอไม่ควรเป็นแม่ของลูกฉัน” เขาพูดจบก็เดินเข้าบ้านไป *************** เอเดรียน่าเก็บกระเป๋าของเธอแล้วเดินออกจากบ้านเขามาด้วยน้ำตา เธอกลับมาที่บ้านของเธอ ซึ่งพ่อ แม่ และพี่ชายเธอนั่งกลุ้มใจกันอยู่ “เดรียน่า” อารดาเข้าไปกอดลูกสาว “ไม่เป็นไรนะลูก ร้องไห้ออกมา” อารดาลูบศีรษะลูกสาวเบา ๆเป็นการปลอบ “พี่ขอโทษนะเดรียน่า” อัลเฟรสก็เขาไปสวมกอดเอเดรียน่าอีกที “ไม่เป็นไรค่ะพี่อัล ทุกอย่างมันจบแล้วค่ะ” สำหรับเธอแล้วควรจะออกมาจากชีวิตเขาตั้งแต่วันที่เขาหายจากอาการบาดเจ็บแล้วละ เธอเองทำถลำลึกจนตัวเธอต้องเจ็บแบบนี้ “พี่ไปคุยกับคุณติน่าให้เรียบร้อยเถอะ” “พี่คุยกับติน่าแล้วล่ะ พี่ไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงไม่ไว้ใจพี่” อัลเฟรสบอกด้วยความรู้สึกเสียใจ เขาเปลี่ยนแปลงและปรับปรุงตัวเองเพื่อเธอขนาดนี้ เธอยังไม่เห็นถึงความตั้งใจของเขา อดัมที่นั่งมองภรรยากอดลูกชายกับลูกสาวเอาไว้ก็ รู้สึกผิด เรื่องของเอเดรียน่าเกิดขึ้นเพราะเขา ถ้าเขาเชื่อภรรยาเขาตั้งแต่แรก ลูกสาวและลูกชายเขาคงไม่ต้องเสียใจแบบนี้ เขาลุกเดินไปสวมกอดทั้งสามคนไวในอ้อมกอด “ไม่เป็นไรนะคะพ่อ อย่าคิดมากเลยค่ะ” เอเดรียน่าที่รู้ดีว่าพ่อเธอรู้สึกยังไง เธอไม่อยากโทษใคร นอกจากตัวเธอเอง ทั้งสี่คนกอดกันกลม บรรยากาศของครอบครัวกลับมาอีกครั้งหลังจากที่บรรยากาศแบบนี้หลายไป เกือบสิบปีแล้ว สำหรับเอเดรียน่าแล้วมันอาจจะคุ้มค่าที่เธอเจ็บจาก ผู้ชายคนหนึ่งแต่เธอได้ครอบครัวที่อบอุ่นกลับคืนมา เอดรียน่าขึ้นมาพักบนห้องนอน เมื่อเธออยู่คนเดียวเธอกลับคิดถึงเขาจับใจ ทำไมเขาไม่เชื่อใจเธอบ้าง เธอนั่งร้องไห้อยู่คนเดียวจนไม่ทันสังเกตว่ามีใครเข้ามาในห้อง อัลเฟรสที่รู้นิสัยเอเดรียน่าดีรู้สึกเป็นห่วงน้องสาวก็เข้ามาดูเงียบ ๆ จนเห็นน้องสาวของตัวเองนั่งร้องไห้ ก็อดโทษตัวเองไม่ได้ที่เป็นต้นเหตุทำให้เธอต้องมีปัญหากับฟรานเชสโก้ “เดรียน่า พี่ขอโทษนะ” อัลเฟรสเดินเข้ามาจับไหล่เอเดรียน่าที่นั่งร้องไห้อยู่หน้ากระจก “ขอโทษสำหรับทุกอย่าง เรามาเริ่มกันใหม่นะ จากนี้ไปพี่จะเป็นพี่ชายที่ดี จะไม่ทิ้งน้องเหมือนแต่ก่อนที่ผ่านมา” เอเดรียน่าเมื่อได้ยินที่พี่ชายพูดก็ร้องไห้นักกว่าเดิม วันนี้เธอได้เรียนรู้ว่าไม่มีอะไรที่สมบูรณ์แบบ เมื่อได้อย่างใดอย่างหนึ่งมาเธอก็ต้องเสียอย่างใดอย่างหนึ่งไป “พี่อัล” เธอสวมกอดอัลเฟรส “จากนี้ไปจะไม่มีอะไรสำคัญกับพี่เท่าเดรียน่า” เขาให้คำหมั่นสัญญากับเธอ *************** เอเดรียน่าลงมาทานข้าวข้างล่าง แต่พอได้กลิ่นอาหารเธอก็รีบวิ่งไปอ้วก พักหลังนี้เธอมักจะมีอาการแบบนี้บ่อย ๆ จนเธอเริ่มสงสัย ตัวเอง “เป็นอะไรหรือป่าวลูก” อาราดาเคาะประตูห้องน้ำถามลูกสาว “ไม่เป็นไรแล้วค่ะแม่” “แม่ว่าเดรียน่าไปหาหมอดีกว่ามั้ย” เธอจับมือลูกสาวเพื่อให้กำลังใจ “แม่คะ” เธอพอจะเดาได้ว่าเธอเป็นอะไร “เชื่อแม่นะ เพื่อความแน่ใจ” อาราดาเองก็พอจะรู้อยู่บ้าง เพราะเธอเคยท้องมาก่อนอาการของเอเดรียน่าชัดเจนขนาดนี้ อัลเฟรสกับอารดาพาเอเดรียน่ามาโรงพยาบาล ทั้งสองคนนั่งให้กำลังใจเอเดรียน่า เพราะกลัวเอเดรียน่าจะคิดมากเรื่องพ่อของเด็ก “หมอยินดีด้วยนะคะ คุณตั้งครรภ์ได้สี่สัปดาห์แล้วค่ะ” หมอบอกเอเดรียน่า “เดี๋ยวยังไหมอจะจัดยาบำรุงให้คุณนะคะ” “...” เอเดรียนึ่งกับพูดไม่ออก เธอท้องถ้าบอกฟรานเชสโก้เขาคงคิดว่าเด็กในท้องไม่ใช่ลูกเขาแน่ “ไม่เป็นไรนะเดรียน่า หลานคนเดียวแม่เลี้ยงได้” อาราดากอดปลอบลูกสาว “ใช่หลานคนเดียวพี่ก็เลี้ยงได้” อัลเฟรสให้กำลังใจน้องสาว ตอนนี้สำหรับเขาแล้ว ติน่าก็เป็นคนอื่น เขาอาจจะยังทำใจเรื่องเธอไม่ได้แต่น้องสาวเขายังไงก็สำคัญกว่า เอเดรียน่ายิ้มออกมาทั้งน้ำตา เธอดีใจที่ทุกคนเข้าใจเธอ และอยู่ข้างเธอในยามที่เธอทุกข์ใจ “แม่ค่ะ เดรียน่าขอกลับไปอยู่นิวยอร์กได้มั้ยคะ” “แล้วไปอยู่ที่นู้นใครจะดูแลลูกละ แม่กับพ่อคุยกันแล้วนะว่าเราจะกลับมาอยู่ที่บ้าน” อาราดาไม่อยากให้ลูกสาวไปไหนไกลแต่ก็รู้จักนิสัยลูกสาวดีว่าห้ามไม่ได้ “นะคะแม่ หนูอยากไปอยู่ที่อื่นสักพัก” เธออ้อนแม่ “เดี๋ยวผมไปดูแลน้องให้ครับแม่” อัลเฟรสอาสา “แล้วเราไม่ไปเล่นฟุตบอลหรือไง” อารดาถามลูกชาย “ผมว่าจะเลิกเล่นฟุตบอลแล้วครับ ผมจะกลับดูแลเดรียน่า” “พี่อัล ทำอย่างนั้นไม่ได้นะ อนาคตของพี่กำลังไปได้สวย” เธอห้ามปรามพี่ชายเพราะเธอรู้ว่าพี่ชายเธอรักฟุตบอลแค่ไหน “พี่มาไกลมาแล้วล่ะ ไกลจนละเลยคนสำคัญในชีวิตอย่างเดรียน่าไป” เขาลูบศีรษะน้องสาวด้วยความรักและเอ็นดู “งั้นเอาแบบนี้ แม่ให้เดรียน่าไปอยู่นิวยอร์กช่วงที่แม่ไปเคลียร์งานที่ฝรั่งเศสให้เสร็จ พอแม่เคลียรงานเสร็จ เราค่อยกลับมาอยู่กันพร้อมหน้าทั้งครอบครัว” “ขอบคุณนะคะแม่ที่เข้าใจเดรียน่า” เธอสวมกอดมารดา *************** ฟรานเชสโก้หลังจากที่ไล่เอเดรียน่าออกจากบ้านเขาก็ดื่มแต่เหล้าจนไม่สนใจอะไร ส่วนฟาติน่าก็เอาไม่กล้าที่จะอธิบายให้พี่ชายของเธอฟัง เพราะตอนนี้ดูเหมือนว่าใครการเอ่ยชืื่อของเอเดรียน่าจะทำให้พี่ชายของเธอนั้นโมโห สาวใช้จึงโทรไปรายงานเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้กับโดโรเรส เมื่อเธอทราบเรื่องเธอก็รีบพาแฟรงคลินกลับมาบ้านลูกชายเธอทันที |
นิยาย ออกไปจากบ้านฉันท้อง ธัญ วลัย
กระทู้ที่เกี่ยวข้อง
ลิขสิทธิ์ © 2024 th.cemle Inc.
