มิ้นท์ มณฑล กสานติกุล วันเกิด

เกาะติดข่าวสาร >> คมชัดลึก ออนไลน์

ชื่อของ"มิ้น I Roam Alone"ตกเป็นข่าวหลังจากมีคลิปพูดถึงข้อดีบางอย่างของโควิด19 จนเกิดกระแสดราม่ากันทั่วบ้านทั่วเมือง เราไปทำความรู้จักเธอคนนี้กันสักหน่อย ทำไมคนจึงพูดถึงเธอกันในวงกว้างและเกิดดราม่ากับเธอได้ถึงขนาดนี้ 

จากกรณีดราม่าของ“มิ้น I Roam Alone”ก่อนหน้านี้ ที่เจ้าตัวมีการทำคลิปพูดในท้ายคลิปถึงข้อดีบางอย่างของโควิด19 จนทำให้เกิดกระแสไม่พอใจอย่างมาก แต่แม้สาวมิ้น ได้ออกมาโพสต์ขอโทษ และชี้แจงเหตุผลไปแล้วก็ตาม แต่ก็ยังเกิดดราม่าต่อเนื่อง เราไปทำความรู้จักเธอกันสักหน่อยว่า ทำไมคนจึงพูดถึงเธอกันในวงกว้างและเกิดดราม่ากับเธอได้ถึงขนาดนี้ 

“มิ้นท์ I Roam Alone” มีชื่อว่า "มณฑล กสานติกุล" โดยเธอเป็น Influencer สายท่องเที่ยวที่ถูกจัดอยู่ในอันดับต้น ๆ ของไทยเลยก็ว่าได้  เธอมีเพจชื่อว่า I Roam Alone ซึ่งมีคนติดตามเธอกว่า 2 ล้านคน แต่ละคลิปมีคนดูไม่ต่ำกว่าล้านคน และเนื้อหาของทางเพจ และคลิปของเธอก็เป็นประเด็นและเรื่องที่ปั้นขึ้นมาเอง จึงทำให้เกิดความน่าสนใจ แต่ยิ่งน่าสนใจมากขึ้นเนื่องจาก เธอเป็นผู้หญิงที่สตรอง สะพายเป้ท่องโลกเพียงลำพัง และเดินทางมาแล้วครบทุกทวีปไม่ต่ำกว่า 100 ประเทศทั่วโลกแล้ว

ตัวมิ้นท์ เองเริ่มท่องเที่ยวไปทั่วโลกในขณะตั้งแต่คำว่า Influencer ยังไม่มีใครรู้จักด้วยซ้ำไป แต่เพราะมุมมองของเธอเองที่เชื่อมั่นว่าการเดินทางท่องเที่ยวเป็นงาน เธอจึงเลือกเดินเส้นทางนี้แบบบ้าบิ่นเพราะสถานที่ที่เธอเลือกไปล้วนไม่ง่ายเลย "หนทางพิสูจน์ม้า กาลเวลาพิสูจน์จน"คำเปรียบเปรยนี้สามารถใช้กับเธอได้อีกคน เพราะผ่านไป 9 ปี เธอก็สามารถทำให้เห็นได้ว่า ตัวเองคิดถูก เพราะในวันนี้ I Roam Alone สร้างความเปลี่ยนแปลงอย่างเห็นได้ชัด นอกเหนือจากชื่อเสียง เธอยังทำให้เห็นว่าการเดินทางท่องเที่ยวเป็นงานได้จริง ๆ นั่นเอง

จึงไม่แปลกใจที่คนที่มีการติดตามมากหลักล้าน เมื่อออกมาพูดประเด็นอะไรสักอย่างที่ส่งผลงต่อคนในวงกว้าง และคนในวงกว้างกำลังให้ความสนใจจึงเกิดกระแสพูดถึงทั้งในแง่บวก และแง่ลบ

"มิ้นท์" เคยให้สัมภาษณ์บอกว่า จุดเริ่มต้นของ "I Roam Alone เริ่มจากตอนเเรียนจบปริญญาโทกลับมาจากสเปน ก็ไปสมัครงานแต่ไม่มีที่ไหนเรียกเลย จึงตัดสินใจบอกแม่ว่าขอทำแบบนี้ ท่องเที่ยวเขียนคอนเทนต์ถ่ายภาพ เชื่อว่ามันเป็นงานได้ ตอนนั้นมิ้นท์ก็ไม่รู้หรอกว่าทำแล้วจะเป็นงาน คือมีรายได้จริงหรือเปล่า ก็แค่ลองดูทำให้เต็มที่ ตอนเริ่มแรก ๆ บล็อกเกอร์คืออะไร ก็ไม่มีใครรู้จัก มิ้นท์เลยต้องฝ่าด่านความสงสัยของมนุษย์ เขาจะมองกันว่าเรียนจบมาสูง ๆ ทำไมไม่ทำงาน เที่ยวไปวัน ๆ คุณแม่สปอยล์ลูกเหรอ แม่ลูกคู่นี้บ้าหรือเปล่า ทั้งเพื่อนแม่ อาม่า พ่อ คนรอบข้างเป็นความกดดัน แต่มิ้นท์ไม่เคยคิดที่จะหยุดทำ
แต่พอผ่านมาเข้าปีที่ 2 เริ่มมีรายได้มาจากพ็อกเกตบุ๊กและงานเขียนอื่นๆ บรรยากาศความกดดันเหล่านั้นก็เริ่มคลี่คลาย จนกระทั่ง Influencer เป็นกระแสขึ้นมา แล้วมาตอนนี้ทุกคนก็รู้แล้วว่า Influencer คืออะไร มันเป็นงานมีรายได้ได้นะ  ทำให้เราเห็นความเปลี่ยนแปลงทั้งในแง่การยอมรับในสังคม ในความเป็นสื่อ เรามีส่วนในการเปลี่ยนแปลงมุมมองได้จริงๆ ส่วนเรื่องมันเป็นงาน อันนี้ไม่ต้องเถียง มันเห็นแล้วว่ามันเป็นงานได้ ก็เลยไม่เคยหยุด ยิ่งมาตอนนี้ก็หยุดไม่ได้แล้ว"
 

ขอบคุณภาพจาก FB : I Roam Alone

โดย...รอนแรม ภาพ... มณฑล กสานติกุล

ตัวคุณเองหรือเพื่อนในเฟซบุ๊กอาจติดตามเพจI Roam Alone เธอคือ มิ้นท์-มณฑล กสานติกุล หญิงสาววัย 27 ปี ที่ฝันอยากไปรอบโลก เธอเคยเป็นไข่ในหินเคยอ่อนต่อโลก เคยบ้าแบรนด์เนม และเคยเที่ยวกับเพื่อนแต่การเดินทางคนเดียวทำให้สาวคนนี้เปลี่ยนไป เธอเข้าใจคำว่า “ความสุข” และ “ชีวิต” มากขึ้นและมากขึ้นเรื่อยๆ

อาชีพปัจจุบันของเธอคือ นักเดินทาง ทำมาตั้งแต่อายุ 24 ปี และยังไม่มีทีท่าจะคิดลาออก ออกเดินทางท่องโลกแล้วประมาณ 80 ประเทศ สั่งสมประสบการณ์มากมายและเป็นแรงบันดาลใจให้คนอย่างน้อย 5.5 หมื่นคน ในเฟซบุ๊กคิดกล้าเดินทางคนเดียว

I Roam Alone

ที่มาของ I Roam Alone เกิดขึ้นครั้งแรกตอนอายุ 24 ปี เป็นช่วงที่เธอเครียดจัดหลังจบปริญญาโทและรู้สึกอยากทำบางสิ่งให้สุดกู่สักครั้ง เธอจึงเก็บกระเป๋าและซื้อตั๋วบินเดี่ยวไปเกาะอะซอเรส ประเทศโปรตุเกส ไปดูปลาวาฬ ดำน้ำ ว่ายน้ำกับปลาโลมา ตอนนั้นเธอรู้สึกตื่นเต้นที่จะได้ผจญภัย แต่ในชีวิตจริงเธอไม่ได้เจอเพียงความสนุกตื่นเต้น แต่ยังพบกับความกลัวตัวคนเดียว

“ตอนนั้นมิ้นท์ถูกเลี้ยงมาแบบไข่ในหิน มันเป็นครั้งแรกที่รู้จักกับความเลวร้าย” เธอได้เล่าประสบการณ์ถูกไล่ออกจากที่พักให้ฟัง ซึ่งทำให้เธอกลัวการเดินทางคนเดียวไปพักใหญ่เธอกล่าวว่า เวลาเดินทางคนเดียวเราไม่มีแผนบี มีแต่ตัวเราที่เป็นแผนเอ ไม่มีคนช่วย เวลามีปัญหาอะไร เราก็ต้องจัดการเอง ทุกอย่างขึ้นอยู่กับตัวเราเท่านั้น ซึ่งทักษะการเอาตัวรอดและการแก้ปัญหาจะเก่งขึ้นเมื่อเดินทางไปเรื่อยๆ เพราะเราจะได้เรียนรู้วิธีจัดการกับปัญหาและรู้ว่าอะไรคือถูกหรือผิด

มิ้นท์เดินทางทุกเดือนมาตลอด 4 ปี จนรู้สึกอยากหาสิ่งที่ท้าทายกว่าและยากกว่า ตอนนี้เธอจึงหันมาปีนเขา กิจกรรมท้าทายที่ทำให้ไม่ต้องเดินทางคนเดียว

ท้าความกลัว

ชีวิตคือความท้าทาย เธอกล่าวเช่นนั้น จึงจำเป็นที่จะต้องหาที่ที่มันยากขึ้นไปเรื่อยๆ อย่างล่าสุดเธอเพิ่งกลับมาจากเขา “ซีกู่เหนียง” ประเทศจีน จุดหมายที่เธอยกให้ “โหด”ที่สุดในชีวิต

“เป็นครั้งแรกที่รู้จักกับความกลัว” ทริปปีนเขาซีกู่เหนียงทำให้เธอถึงขั้น “ผิดหวัง” ในตัวเองที่ไม่สามารถควบคุมความกลัวได้ ซึ่งเรื่องราวครั้งนั้นถูกเผยแพร่ไปในเพจ I Roam Alone เป็นที่เรียบร้อย กล่าวโดยสังเขปคือ เธอได้เดินทางไปพิชิตยอดเขายอดที่ 3 ของซีกู่เหนียงพร้อมกับนักปีนเขามืออาชีพ ประเด็นอยู่ที่ต้องออกเดินตั้งแต่ตี 2 ครึ่ง บนความสูง 4,000 ม. จากระดับน้ำทะเล ท่ามกลางความหนาวเย็นอุณหภูมิติดลบต่ำกว่า -15 องศาเซลเซียส บนทางเดินที่กว้างพอดีแค่เท้า เธอเป็นคนกลัวความสูงและความมืด การเดินจึงไม่ใช่เรื่องง่าย เธอพยายามต่อสู้กับความกลัว แต่สำหรับประสบการณ์ครั้งแรกทำให้เธอใจเสียและกลัวมาก

“มันเป็นเรื่องของความกลัวล้วนๆ” เธอกล่าว เพราะไม่เคยเจอเส้นทางโหดแบบนี้มาก่อนในชีวิต ทำให้ไม่มีสิ่งเปรียบเทียบว่าสิ่งที่เกิดขึ้นมันแย่หรือยังไม่แย่ เธอต้องเดินต่อไป เดินไปเรื่อยๆ พร้อมสภาพจิตใจที่พังไปแล้ว จนกระทั่งวันสุดท้ายที่ต้องตะเกียกตะกายปีนสู่ยอดเพื่อไปชมพระอาทิตย์ขึ้น เธอสามารถทำได้เป็นคนแรกผู้พิชิตความสูง 5,000 ม. “แต่ก็ยังรู้สึกผิดหวังในตัวเอง”” เพราะเธอสามารถทำได้ดีกว่านี้และน่าจะควบคุมความกลัวได้ดีกว่านี้

กิจกรรมปีนเขาต้องมีทีมที่ดี เพราะมันคือชีวิต มันคือความเสี่ยงต่อความตาย และมันคือความช่วยเหลือกันและกันระหว่างทาง และด้วยความเสี่ยงกับชีวิตทำให้เธอเรียนรู้ชีวิต เธอกล่าวว่า มันเป็นเรื่องธรรมดาที่เราจะก้าวพลาด แล้วเราก็หล่น และเราก็ตาย ดังนั้นเราต้องรู้ตัวว่าเมื่อไรต้องถอย กลับมาเริ่มต้นใหม่ ล้มแล้วลุก อีกทั้งมันยังทำให้เธอต่อสู้กับสัญชาตญาณ ทำให้จิตใจเข้มแข็งมากขึ้น และรู้จักใช้ชีวิตอย่างระมัดระวังมากขึ้น

เพื่อนเที่ยว

จริงอยู่ที่การปีนเขาต้องมีทีม แต่การเดินทางท่องเที่ยวไม่จำเป็นต้องมีเพื่อนร่วมทางเสมอไป เธอกล่าวด้วยว่า การหาเพื่อนเที่ยวที่ชอบเหมือนกันกับเราทุกอย่างมันลำบาก ส่วนใหญ่แล้วเวลาไปกับเพื่อนเราก็จะทำตามอย่างที่เพื่อนอยากทำ ซึ่งการจะรู้ว่าเราชอบหรือไม่ชอบอะไร “เราต้องเดินทางคนเดียว” เธอยกตัวอย่างตัวเอง สมัยก่อนเธอคิดว่าตัวเองชอบเข้าพิพิธภัณฑ์ เพราะเป็นเด็กจากคณะอักษรศาสตร์ แต่พอได้เดินทางคนเดียวจึงรู้ว่ามันไม่ใช่กิจกรรมที่เธอชอบ มันทำให้เธอรู้ว่าตัวตนจริงๆ เป็นแบบไหน กลัวอะไร เธอได้วิจารณ์สังคมออนไลน์สมัยนี้ด้วยว่าเป็นยุคที่ไม่มีใครจะนั่งนิ่งๆแล้วคิดถึงสิ่งที่ตัวเองทำไปอีกแล้ว แต่การเดินทางมันทำให้มีเวลาอยู่กับตัวเอง ได้คิดย้อนกลับไปว่าเวลาเราเดินทางมาถึงจุดนี้ มันเป็นจุดที่เราชอบแล้วหรือยัง มีอะไรที่เราอยากทำอีกไหม และความสุขของเราคืออะไร

ความสุขของเธอคือ I Roam Alone หมายถึง การเดินทางคนเดียวและเป็นแรงบันดาลใจให้หญิงสาวกล้าออกเดินทาง ข้ามพ้นข้อจำกัดในชีวิตอย่างที่เธอเคยผ่านมาแล้ว

“สมัยก่อนมิ้นท์ติดแบรนด์เนม มีข้อจำกัดในชีวิตเยอะมากแต่พอเดินทางเรื่อยๆ เราก็จะปล่อยสิ่งนี้ไป เพราะเรารู้ว่าของที่สำคัญจริงๆ ก็คือ เป้บนหลังเรานี่แหละ มันได้ปล่อยวาง กลายเป็นว่าเรามีความสุขมากขึ้น ถ้าน้องๆ เขาเดินทางต่อไปเรื่อยๆ เขาก็จะพบความสุขอย่างที่มิ้นท์พบในวันนี้”

เธอยังค้นพบความจริงที่ว่า “ความสุขที่แท้จริงไม่ใช่การมีทุกอย่าง แต่คือมีความสุขกับอะไรบางอย่างแค่นี้ก็พอแล้ว” ซึ่งยิ่งเดินทางมากเท่าไรก็ยิ่งเห็นความสุขง่ายขึ้นเพียงมองรอบตัว

โลกของมณฑล

หากเธอมีโลกของตัวเอง 1 ใบ เธออยากให้โลกนั้นมีทางเดินป่าแทนห้างสรรพสินค้า แล้วให้ร้านขายของแบรนด์เนมกลายเป็นร้านขายอุปกรณ์เอาต์ดอร์ โลกใบนั้นจะได้มีนักปีนเขา และมีความสุขกับการท้าทายตัวเอง