นิยายวาย มหา ลัย นายเอกเก่ง จบแล้ว

คำว่า"จน"หมายถึงคนที่มีฐานะทางการเงินไม่ดีมีสาเหตุหลายๆ ประการ เช่น จนจากครอบครัวรุ่นพ่อแม่เป็นคนจนอยู่แล้วหรือจนโดยกิเลสเป็นการจนเพราะไม่รู้จักคำว่าพอ ตอนนี้ผมกำลังจนเพราะสาเหตุนี้อยู่เพราะอะไรน่ะหรอ...

"ไอ้ไผ่มึงเอาเงินมาดิ๊ กูเสียอีกแล้ว"ร่างชายวัยกลางคนเดินเข้ามาในบ้าน หน้าเหี่ยวแดงดำเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์

"ไผ่ไม่มีเงินแล้วพ่อ เงินทำงานพิเศษก็ให้ไปเมื่อวานไง"ผมถอนหายใจแล้วตอบกลับไป เพราะมีหัวหน้าครอบครัวติดทั้งการพนันทั้งเหล้า ทำให้ชีวิตของผมลำบากไม่น้อย แม่ก็ด่วนจากไปจนตอนนี้ครอบครัวเหลือกันแค่สองคน

"โว้ย! มึงมันไม่ได้เรื่องจริงๆ "ร่างที่เริ่มชราตามอายุที่มากขึ้นพูดอย่างอารมณ์เสีย ผมมองตามหลังผู้เป็นพ่อที่เดินขึ้นห้องไป

Rrrrrrrrrrrrrrrr

เสียงโทรศัพท์เครื่องเก่าที่ใช้มาตั้งแต่

ม.ปลายดังขึ้นเรียกความสนใจของผม ไม่ต้องมองก็พอเดาได้ว่าคนที่โทรมาเป็นใครเพราะเพื่อนที่ผมสนิทด้วยมีแค่คนเดียว

"ว่าไงฟ้า"ผมพูดทักปลายสาย

[เดี๋ยวพรุ่งนี้ฟ้าเข้าไปรับนะ] เสียงหวานดังออกมาจากปลายสาย

"เกรงใจฟ้าไม่ต้องมาก็ได้"ผมพูดตอบไปอย่างเกรงใจเพราะบ้านของผมอยู่คนละทางเป็นเพื่อนสาวและอยู่ไกลจากมหาลัยที่เรียกไกลพอสมควร

ตอนนี้ผมอยู่ปี 1 คณะวิศวกรรมศาสตร์ มหาลัยชื่อดัง ผมเป็นเด็กทุนเลยไม่กังวลเรื่องค่าเทอมแต่จะกังวลเรื่องค่ากินค่าอยู่ของตัวเองและครอบครัวมากกว่า

[ไม่เป็นไรเดี๋ยว 9 โมงไปรับ ไปละ ตู๊ดดดดดด] ผมมองโทรศัพท์อย่างตั้งตัวไม่ทันกับความไปไวมาไวของเพื่อนสาว

ผมกับฟ้าเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ม.ปลายไม่รู้ว่าเป็นเพื่อนกันได้ยังไงเพราะผมกับฟ้าต่างกันมากบ้านฟ้าเรียกได้ว่ารวยทีเดียวต่างจากผมที่จนมากๆ ผมเคยไปบ้านฟ้าอยู่หลายครั้งเพราะงานต่างๆ ที่นั้นกว้างใหญ่จนผมแอบอิจฉาคุณแม่ของฟ้าก็ใจดีมากๆ พอดีกว่าผมควรไปนอนได้แล้วพรุ่งนี้มีรับน้องตอนเช้าด้วย....

ออดดดดดดดดดดดดดด

เสียงกริ๊งดังขึ้นที่หน้าบ้านบ่งบอกว่ามีคนมาคงเดาไม่ยากว่าเป็นใคร ผมรีบหยิบกระเป๋าใบเก่าตรวจเช็กของแล้วรีบวิ่งออกไป รถเบนซ์สีขาวคันงามจอดสง่าอยู่หน้าบ้านหลังเล็กมันคงดูไม่เข้ากันพิลึก...

"มาเช้าจังนะฟ้า"ผมเดินเข้าไปทักเพื่อนสาว

"แน่นอนวันนี้เปิดเทอมวันแรกฟ้าตื่นเต้นม๊ากมาก"ผมมองฟ้าที่พูดพร้อมทำท่าทางประกอบอย่างโอเวอร์ ผมส่ายหน้ากับนิสัยเด็กๆ ของเพื่อน

"ครับๆ เราไปกันเถอะเดี๋ยวสายเอา"ฟ้าพยักหน้าเห็นด้วยเราเดินไปนั่งประจำตำแหน่งไม่นานรถคันหรูก็ค่อยๆ เคลื่อนออกไป

มหาลัยหน้าคณะวิศวกรรมศาสตร์

ผมกับฟ้ากำลังเดินเข้าคณะมีรับน้องตอน 9 โมงครึ่งตอนนี้ก็ใกล้ถึงเวลาแล้วผมยังไม่อยากเป็นจุดเด่นตั้งแต่วันแรกแค่นั่งรถเบนซ์เดินกับเพื่อนสาวที่สวยระดับนางแบบมันก็เด่นพอแล้ว

เราเดินมาไม่นานก็เห็นนักศึกษาอื่นๆ เกาะกันเป็นกลุ่มๆ รอพวกรุ่นพี่เรียกไปรวม

"ไปนั่งรอที่ม้าหินอ่อนตรงนั้นไหมใกล้ดีแถมร่มด้วย"ผมเสนอกว่าจะถึงเวลาอีกสักพักถ้ายืนคงเมื่อยพอดี ฟ้าพยักหน้าผมเลยเดินนำไปที่ม้านั่งไม่ไกลมองเห็นลานชัดเจน

"อากาศร้อนจังนะ"เมื่อก้นถึงม้านั่งเอนสาวก็บ่นขึ้นทันที ผมเองก็เห็นด้วยแดดประเทศไทยไม่เคยปรานีใครจริงๆ

"ฟ้าไม่น่ามาเรียนอะไรแบบนี้เลยแดดก็ร้อนผิวเสียหมด"

"น่าๆ ก็ฟ้าอยากเรียนเป็นเพื่อนไผ่นี่ อย่าบ่นดิเดี๋ยวแก่ไว"ผมส่ายหน้า เรานั่งคุยโน่นนี่ไปเรื่อย รอเวลา

"ปี 1 วิศวะมารวมตัวครับ"เสียงนิ่งๆ ดังออกมาจากร่างสูงราว 190 มองไกลๆ ก็เห็นออร่าความหล่อกระจาย เราสองคนเดินไปรวมกลุ่มกับคนอื่นๆ เกิดความวุ่นวายขนาดย่อมเพราะจำนวนนักศึกษาที่มาก

"พวกคุณอายุเท่าไหร่แล้วครับแค่เข้าแถวทำไมนานขนาดนี่! "เสียงพี่ว๊ากตะโกนเสียงโหดทำเอาพวกผมรีบนั่งลงอย่างไว ผ่านไปไม่นานทุกอย่างก็เรียบร้อย ผมนั่งฟังพวกรุ่นที่บอกกฎต่างๆ นานนับชั่วโมงแดดใกล้เที่ยงแรงจนผมอดไม่ได้ที่จะลูบแขนตัวเอง

"พอแค่นี้ช่วงบ่ายจะมีการจับสายรหัสอย่าช้านะครับ แยกย้าย"ในที่สุดก็ได้ยินเสียงสวรรค์ ผมดึงแขนเพื่อนสาวออกไปจากกลุ่มชุลมุน

"โอ้ย ฟ้ารู้สึกจะเป็นล่มแดดร้อนม๊ากกกพวกรุ่นพี่โหดจริงๆ "ผมปล่อยมือเล็กเมื่อออกมาถึงโต๊ะที่พวกผมเคยนั่ง

"น่าๆ วันแรกก็แบบนี้แหละไปกินข้าวกันเถอะ"ฟ้าพยักหน้าเห็นด้วย เราเดินไปไม่ไกลก็ถึงโรงอาหารที่อัดแน่นไปด้วยคนจำนวนมาก

"คนก็เยอะ ร้อนก็ร้อน ไผ่ไปกินนอกมอกัน"ผมมองเพื่อนสาวที่บ่นเหมือนคนแก่แต่มันก็จริงอย่างที่ฟ้าบอกที่นี่ทั้งร้อนและเบียดเสียด แต่จะทำไงได้ระอาหารในมอมันถูกกว่าข้างนอกนี่ผมไม่ค่อยมีตังด้วย

"ไปกินนอกมอกัน"

"ฟ้าก็รู้ไผ่ไม่มีตังค์"ถึงที่นี่จะอึดอัดแต่ก็ดีกว่าไปเสียตังค์หลายๆ บาท

"งันฟ้าเลี้ยง"เสียงหวานพูดต่ออย่างไม่ยอมแพ้

"ไม่เอาหรอกไผ่ยืมตังค์ฟ้ามาตั้งหลายบาทยังไม่คืนเลย"ถึงเพื่อนสาวจะไม่ได้เอ่ยทวงแต่ผมก็เกรงใจอยู่ดี

"งันเอางี่ไหม ซุบซิบๆ ๆ ๆ "ผมเบิกตากว้างเมื่อได้ยินสิ่งที่เพื่อนรักบอก..

ช่วงบ่ายมีการจับสายรหัสพี่รหัสของผมอยู่ปี 2 ชื่อพี่เต้ยเป็นคนที่หล่อมากมีรอยยิ้มอยู่บนหน้าตลอดดูเป็นคนอบอุ่นใจดีสุดๆ ดีนะที่ผมเจอพี่รหัสแบบนี้ตอนแรกกลัวจะเป็นสายโหดหนวดรุงรังซะอีกส่วนพี่รหัสของฟ้าก็เป็นพี่แพรเป็นเพื่อนพี่เต้ยเลยเป็นความบังเอิญที่ดีมากๆ จะได้ไม่ต้องไปไหนไกล พอกิจกรรมทุกอย่างผ่านไปพวกผมก็โดนปล่อยตัว? กลับบ้าน

"อย่าลืมนะ"ฟ้าเดินมาย้ำผมเพื่อนที่กระซิบบอก ผมพยักหน้าเข้าใจฟ้ายิ้มอย่างอารมณ์ดีแล้วเดินไปทางรถคันหรูส่วนผมขึ้นรถเมย์ธรรมดาตอนแรกเพื่อนสาวอาสาไปส่งแต่ด้วยนิสัยขี้เกรงใจไม่นิดของผมทำให้ไม่อยากรบกวนเท่าไหร่ สุดท้ายผมก็ต้องมายืนเบียดคน เฮ้อ..ชีวิตผมดีจริงๆ ...

21.00 น.

ตอนนี้ผมกำลังยืนอยู่หน้าผับแห่งหนึ่งทำไมน่ะหรอ...

ย้อนไปตอนกระซิบ

"ฟ้ามีข้อเสนอดีๆ จะบอก แน่นอนไม่ใช่ฟรีๆ "ผมขมวดคิ้วอย่างสงสัย

"ว่ามาสิ"

"วิศวะมีอยู่คนนึงที่ไม่ค่อยมีใครอยากยุ่งด้วย เพราะอะไรน่ะหรอ...พี่แก่ขึ้นชื่อว่าโหดมาก"ผมฟังข้อมูลที่เพื่อนสาวพูดมาอย่างตั้งใจ อยากรู้ว่าได้รุ่นพี่ที่ว่ามันเกี่ยวอะไรกับผม

"...."

"หึหึ ฟ้ามีอะไรให้เล่นถ้าทำได้แป๊บเดียวก็ได้ตังค์กินหนมฟรีๆ "ผมตั้งใจฟังอย่างมากมายเมื่อได้ยินตังค์กินหนมถึงจะไม่ได้เอาไปกินขนมจริงๆ ก็เถอะเพราะแค่เลี้ยงปากท้องก็เก็บกลืนแล้ว...

"มันคือ"

"แกจงไปเป็นแฟนพี่เขาซะ!! "

"ห๊ะ!! ฟ้าจะบ้าหรอให้ไปเป็นแฟนใครก็ไม่รู้ ไผ่ไม่มีเวลาไปทำอะไรไร้สาระแบบนั้นหรอกนะ"ผมเบิกตากว้างอุทานอย่างตกใจ ใครจะไปตามจีบผู้ชายที่ไม่เคยเห็นได้ไงแทบผมไม่มีเวลาขนาดนั้นด้วย

"ฟังก่อนสิ ถ้าไผ่ทำได้ฟ้าให้ 5 แสนเลย"ผมเบิกตากว้างอีกครั้งเมื่อได้ยินจำนวนของมัน จำนวนมากขนาดนั้น

ผมคง!!!

"แน่นอนเชื่อมือไอ้ไผ่คนนี้เลย!! "ผมไม่ได้เห็นแก่เงิน!! จริงๆ จริ๊งจริงงงงงงง แหม เงินเยอะๆ แบบนั้นเลี้ยงผมได้หลายเดือนเลยใครจะปล่อยให้มันหลุดมือไปได้ละ...

ปัจจุบัน

เพราะแบบนี้ผมเลยมายืนอยู่ที่หน้าผับเพื่อนสาวส่งรูปเป้าหมายมาพร้อมข้อมูลเวลามาผับให้เรียบร้อยส่วนเจ้าตัวบอกว่าจะมาทีหลัง ผมยืนสำรวจตัวเองเมื่อเห็นร่างสูง..

ในที่สุดก็มาแล้วสินะเป้าหมายของผม!!!

++++++++++++++++++++++++++++++

สวัสดีค่ะะะะะะะะะะ ยินดีต้อนรับนักอ่านทั้งเจ้าเก่าเจ้าใหม่ผู้ที่หลงกับดักเข้ามา วันนี้หญิงแม่เอานิยายเรื่องใหม่มาให้อ่าน อย่าลืมเม้นกันนะจ๊ะๆ